ฉันถูกสลับตัวกับเด็กคนอื่นตั้งแต่เกิด

สวัสดี ทุกคนชื่อของฉันคือ เอ็มมีลี เมือไม่นานมานี้ ชีวิตของฉันเริ่มจะเหมือนในละครทีวี ไห้ฉันเล่าไห้ฟังตั้งแต่แรกนะ

ตลอด 16 ปีในชีวิตของฉัน ฉันรู้ว่าตัวเองแตกต่างจากพ่อแม่ ฉันไม่เหมือนไครในครอบครัวเลย ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอก แต่ยังรวมถึงวิถีชีวิตด้วย อย่างเช่น ทั้งพ่อและแม่ของฉัน เล่นกีฬาได้ดี แม่เคยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ สมัยมัธยมร่างกายแข็งแรงและหุ่นดี ส่วนพ่อเค้าเล่นกีฬาอะไรก็ตามที่ใช่ลูกบอลได้ดีมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บาสเกตบอล และ เทนนิส แต่ตัวฉันเรียกได้ว่า ไม่ได้เป็นสายนักกีฬาเลย ฉันไม่เก่งแม้กระทั่งเรื่องวิ่ง ดังนั้นจึงมักลงเอยด้วยการโดดในชั่วโมงวิชาพละตลอด ตอนแรกพ่อแม่ก็กังวล ถึงขนาดพาฉันไปหาหมอ แต่เค้าบอกว่าฉันสุขภาพแข็งแรงดีและปกติทุกอย่าง ฉันแค่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนักกีฬา ตัวฉันเองเกลียดทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่ต้องใช่แรงกาย ฉันชอบอ่านหนังสือหรือวาดอะไรเล่นมากกว่าและยังไปได้ดีมากกับวิชาวิทยาศาสตร์ สิ่งนี้ช่วยไห้ฉันพอสงบจิตสงบใจและผ่อนคลายได้มากขึ้น

“ไม่เห็นมีอะไรเลย?” คุณอาจจะพูดแบบนี้ แต่รู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ เวลาที่ทุกคนในครอบครัวมารวมกันและเล่นด้วยกัน อย่างฟุตบอล ฉันแค่นั่งอยู่ที่ไหนสักแห่งใต้ต้นไม้ และวาดรูปครอบครัวสิ่งนี้ทำไห้ฉันรู้สึก แตกต่างจากทุกคนและยังหน้าตาไม่เหมือนไครในครอบครัวเลยด้วยซ้ำ พวกเค้าทุกคนมีผมสีน้ำตาลเข้มและตาสีฟ้าผิวสีเข้ม เวลาที่แม่อาบแดดจนผิวคล้ำ จะยิ่งดูเหมือนนางฟ้ามากๆ ส่วนฉันเป็นอวบๆ ผมสีบลอนที่มีตาสีเทา และยิ่งถูกแสงแดดมากเท่าไหรผิวขาวๆซีดเซียวของฉันก็จะแดงเหมือนมะเขือเทศ ฉันรักครอบครัวและรู้ว่าพวกเค้าก็รักฉันมาก แต่บางครั้งฉันรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทางถึงจะรู้ก็ตามว่า พวกคุณหลายๆคน คงเคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันไม่กี่ครั้งในชีวิต ช่วงเวลาที่ฉันพบว่าอะไรกันแน่ที่ไม่ถูกต้องมาพร้อมกับจดหมายฉบับหนึ่ง วันนั้นฉันอยู่บ้านคนเดียว ในตอนที่ บุรุษไปรษณีย์ นำจดหมายจาก โรงพยาบาลในท้องที่ ที่จ่าหน้าถึงแม่มาส่ง ฉันไม่ได้เจตนาจะอ่านจดหมายของคนอื่น แต่จดหมายนี้ทำไห้ฉันรู้สึกกระวนกระวาย ฉันคิดว่าบางทีแม่อาจป่วยเป็นโรคร้ายแรงและไม่ต้องการไห้ฉันรู้ หรือเปล่า นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำไห้ฉันตัดสินใจ เปิดจดหมายอย่างระมัดระวังเพื่อที่จะไม่มีไคร สังเกตเห็นว่าฉันเปิดอ่านแล้ว ข้อมูลในนั้นทำไห้ฉันตกตะลึง

จดหมายบอกว่าเมื่อ 16 ปี ที่แล้วในคืนที่ฉันเกิดสัญญาณ เตือนไฟไหม้ดังขึ้นอย่างกะทันหัน และ อุบัติเหตุครั้งนั้น ก็ทำไห้พยาบาลที่อยู่ ในเวรตื่นตระหนก และสลับตัวเด็กทารก 2 คน ฉันกับเด็กผู้หญิงอีกคน ครั้งแรกเธอกลัวที่จะสารภาพเพราะคิดว่าอาจทำไห้เธอตกงาน แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ ป่วยหนักและกำลังจะตาย ดังนั้นจึงตัดสินใจสารภาพความผิดพลาดของตัวเอง การทั้งหมดนี้ทำไห้ฉันรู้สึกไม่สบายใจกลายเป็นว่าพ่อแม่ของฉันไม่ใช่พ่อแม่ของฉันจริงๆ และสิ่งนี้ก็ช่วยอธิบายได้เลยว่าทำไมฉันถึงเป็นแกะดำในครอบครัวเสมอ ฉันแค่นั่งอ่านมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น และไม่ได้สังเกตเลยว่าพ่อแม่ กลับมาถึงบ้านแล้วเมื่อฉันเห็นพวกเค้า ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร นอกจากร้องห่มร้องไห้แล้ววิ่งเข้าไปในห้องตัวเอง ฉันไม่รู้จะแสดงทีท่าอย่างไรหรือพูดอะไรแค่นอนอยู่บนเตียงในตอนที่พ่อแม่มาเคาะประตูห้อง พวกเค้าดูกลัดกลุ้มสุดหัวใจ และเป็นห่วงฉันพ่อไม่พูดอะไรเลยเหมือนฉันขณะที่ แม่พยายามหาถ้อยคำอะไรสักอย่าง แม่บอกว่าความผิดพลาดอันเลวร้ายนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของพวกเรา ฉันยังคงและจะเป็นลูกสาวที่รักของพวกเค้าตลอดไป และฉันคือคนเดียวที่จะตัดสินใจว่า อยากพบอีกครอบครัวหรือไม่ จดหมายนั้นทำไห้ฉันหวาดกลัวและโศกเศร้า แต่เมื่อพ่อและแม่กอดฉัน ฉันก็ตระหนักได้ว่า ฉันรักพวกเค้ายิ่งกว่าอะไรในโลก คืนนั้นเป็นคืนแห่งความทรมานของทุกคน ฉันนอนไม่หลับหลายครั้งฉันได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ในห้องน้ำ และเห็นว่าพ่อ ออกไปสูบบุหรี่ด้านนอกทั่งที่เค้าไม่ได้สูบมานานแล้วตั้งแต่ฉันจำความได้ วันต่อมาฉันจึงตัดสินใจ ฉันอยากติดต่อพ่อแม่ที่แท้จริง ที่อยู่ของพวกเค้าแนบมากลับจดหมาย และพ่อก็โทรหาพวกเค้า ปรากฏว่าพวกเค้าได้รับจดหมายฉบับเดียวกันและกำลังจะติดต่อหาเราพอดีเราตกลงไปพบกันที่ร้านกาแฟ “คุณรู้ไหม?”  แค่มองตัวฉันอีกคน แวบแรก

ฉันก็รู้ทันที เธอดูเหมือนแม่ของฉันเลย มีผม ตาและท่าทางในแบบเดียวกันรวมถึง วิธีในการโบกมือไห้ฉัน ทุกอย่างของเธอดูคุ้นตา กลายเป็นว่าฉันเหมือนพ่อแท้ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รูปลักษณ์ภายนอกส่วนความไม่เอาอ่าวด้านการเล่นกีฬา เป็นสิ่งที่ได้ตกทอดมาจากแม่ การนัดพบกันเป็นไปด้วยดี ฉันหมายถึงแน่ละว่ามันเป็นการพบกันที่ น่ากระอักกระอ่วน และทุกคนไม่รู้จะพูดอะไร แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นมิตรต่อกัน เราใช่เวลาอยู่ในร้านกาแฟด้วยกันราว 1 ชั่วโมง ระหว่างขากลับ เราทุกคนไม่มีไครพูดอะไรเลยคืนนั้น ฉันจึงตัดสินใจคุยกับพ่อแม่ สิ่งเดียวที่ฉันสนใจคือ พวกเค้าจะสลับตัวฉันกับลูกสาวที่แท้จริงและคืนฉันไห้พ่อแม่แท้ๆหรือเปล่า กลายเป็นว่าพวกเค้ากลัวว่าฉันจะอยากไปจากพวกเค้า และไปอยู่กับครอบครัวอื่น แน่นอนว่าพวกเราทั้งหมดไม่มีไครอยากเปลี่ยนแปลงชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้ ตอนนี้ครอบครัวของเรา หรือก็คือทั้ง 2 ครอบครัวของเราต่างตกอยู่ในความหวาดกลัว ถึงจะเป็นช่วงหนึงที่น่าทึ่งมากในชีวิตก็ตาม ตอนนี้เราต้องหาคำตอบว่าเราอยากใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร และจะสื่อสารกันอย่างไร แน่ละฉันรักพ่อแม่และจะไม่แลกพวกท่านกับใครทั้งนั้น แต่ฉันก็อยากมีน้องผู้หญิงสักคนมาตลอด และตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะมีอยู่ 1 คนแล้ว เร็วๆนี้เราจะไปพบกันอีกครั้ง ใครจะรู้บางทีการนัดพบกันครั้งใหม่อาจช่วยไห้ สองครอบครัวมารวมกันเป็นครอบครัวที่ใหญ่ขึ้น และมีความสุขมากกว่าเดิมก็ได้ ตอนนี้คุณเห็นหรือยัง? ว่าชีวิตฉันเหมือนในละครทีวีขนาดไหน มาช่วยกันภาวนาขอไห้ทุกอย่างจบลงด้วยดีเถอะนะ

ตอนนี้คุณลองบอกฉันหน่อย ถ้าคุณเป็นฉันอยากจะเจอพ่อแม่ที่แท้จริง หรือปล่าวฉันรออ่านคำตอบของพวกคุณในช่องคอมเมนต์ ในช่องวีดีโอนี้อยู่ และเพื่อไม่ไห้พลาดเรื่องราวที่น่าสนใจกว่านี้ช่วยกด “ติดตามช่องเราด้วยนะ”