ผมแย่งชิงแม่เลี้ยงมาจากพ่อที่ใจร้ายของผม

สวัสดีผม “แอเรียด” และทั้งชีวิตของผมได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือนับ ตั้งแต่พ่อของผมได้พบกับแฟนคนใหม่ พ่อของผมเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก

แต่ผมไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเขาเป็นคนดีสักเท่าไหร่ แม่ของผมเธอเป็นคนอพยพออกมาจากประเทศอื่น เธอเริ่มเดทกับพ่อตอนอายุแค่ประมาณ 20 ปี แล้วพ่อก็แก่กว่าเธอมาก เธอเป็นผู้หญิงที่ดีและทำงานหนักอยู่เสมอ เธอแยกทางกับพ่อตอนที่ผมไม่ได้ 8 ขวบและนั่นทำให้แม่ต้องย้ายกลับไปยังประเทศของเธอนับตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่ได้พบกับแม่อีกเลย

จริงๆ แล้วผมอยากไปกับแม่ด้วยนะถ้าพ่อเป็นคนตัดสินใจว่าผมควรจะอยู่กับเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องจ่ายเงินเลี้ยงดูบุตรผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงสำคัญสำหรับเขานะเพราะเขาก็มีเงินตั้งเยอะแต่เดาว่าคงเป็นเรื่องของทิฐิละมั้ง และถึงแม้ว่าผมกับแม่เราจะไม่ได้พบกันแต่เราก็ยังคงติดต่อกันอยู่เสมอเป็นเวลาหลายปี

เมื่อเร็วๆ นี้ผมพึ่งอายุครบ 18 ปีแล้วพ่อก็ได้พบกับแฟนคนใหม่เธอชื่อ “วิคตอเรีย” ตั้งแต่ผมยังเด็กพอมันจะมีสาวๆ มากมายที่ล้วนแต่อายุยังน้อยแล้วพ่อก็ปฏิบัติกับพวกเธอไม่ดีเท่าไหร่ ส่วน “วิคตอเรีย” เธออายุเพิ่งจะ 18 หรือ 19 นี่แหละเธอมาจากครอบครัวที่ยากจนมากในตอนแรกผมเกลียดเธอ เพราะคิดว่าเธอจะเป็นพวกผู้หญิงหน้าเงินหลังจากนั้นไม่กี่เดือนก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของเราแล้วพวกเขาเริ่มวางแผนที่จะแต่งงานกันเมื่อมาถึงตอนนี้ผมก็ได้เริ่มรู้จักกับเธอมากขึ้นแล้วผมก็พบว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักและฉลาดมากบางครั้งผมก็คุยกับเธอนานหลายชั่วโมง เธอต้องการหลุดพ้นออกจากชีวิตที่ยากจนและครอบครัวที่มีปัญหา ดังนั้นพ่อของผมจึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับเธอ 

เธอขอบคุณเขามากที่ได้มอบชีวิตใหม่ให้กับเธอแต่ผมรู้จักพ่อของผมดีแล้วผมก็เห็นว่าเขาปฏิบัติต่อเธออย่างไรก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอออกไปไหนเลยแล้วเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเขามักจะพูดข่มเธอ ผมอยากที่จะช่วยเพราะผมรู้ดีว่าจุดจบมันจะเป็นอย่างไร เพราะพ่อจะต้องทิ้งเธอเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเริ่มเบื่อเธอแล้ว แล้วพูดตามตรงนั้นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ผมต้องการจะช่วยหรอกนะ คือผมเริ่มรู้สึกว่าผมชอบเธอเข้าซะแล้ว ผมเห็นว่าเธอไม่มีความสุขที่ต้องถูกขังอยู่ในบ้านหลังใหญ่นี้ดังนั้นเมื่อไหร่ที่พ่อมัวยุ่งอยู่กับงานผมก็จะพยายามทำให้เธอมีความสุขมากขึ้น ผมพาเธอไปดูหนังไปร้านกาแฟหรือไม่ก็เดินเล่นกันในสวนสาธารณะและเธอเองก็ยิ้มแย้มและหัวเราะตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน

แต่ทันทีที่เรากลับถึงบ้านแล้วพ่อของผมกลับมาเธอก็ไม่มีความสุขอีกครั้ง แล้วไม่ยิ้มหรือหัวเราะอีกเลย มีอยู่ครั้งหนึ่งเรากลับมาจากดูหนังกันแล้ววันนั้นบังเอิญว่าพ่อกลับมาเร็วกว่าปกติเขาโกรธมากและถามว่าเกิดอะไรขึ้นผมพยายามอธิบายให้เขาฟังว่าผมแค่พยายามทำให้ “วิคตอเรีย” สบายใจขึ้นเพราะโดยทางเทคนิคแล้วเธอก็คือแม่เลี้ยงของผมแล้วก็ถือว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกันเขาจึงเตือนพวกเราว่าถ้ามันเกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีกเราจะต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบากแล้วผมอาจจะต้องย้ายออกจากบ้านเพราะว่าผมอายุครบ 18 ปีแล้ว 

“วิคตอเรีย” รู้สึกกลัวแต่ผมโกรธเขามาก เขาทำราวกับว่าเธอเป็นแค่สมบัติชิ้นหนึ่งของเขาหลังจากนั้นหลายสัปดาห์ “วิคตอเรีย” แทบจะไม่พูดคุยกับผมเลยผมรู้สึกแย่มากเพราะด้วยความที่ผมมีใจให้กับเธอแต่ในเวลาเดียวกันผมก็ตระหนักว่าไม่สามารถอยู่ร่วมกับชายผู้น่ากลัวคนนี้ได้อีกต่อไปพ่อผู้ซึ่งไม่เคยใส่ใจผมแม่ของผมหรือคนอื่นเลยนอกจากตัวของเขาเองผมจึงตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่ผมควรออกจากบ้านหลังนี้อย่างถาวรเพื่อเริ่มต้นชีวิตของตัวเอง

แต่ผมไม่อยากจาก “วิคตอเรีย” ไปผมจึงบอกเธอว่าเราสามารถหนีไปด้วยกันได้เพราะเธอยังไม่ได้แต่งงานกับเขาเขาเพียงแค่ต้องการสนุกกับเธอแล้วจะทิ้งเธอโดยที่เธอไม่ได้อะไรจากเขาเลยสักอย่างเหมือนกับที่เขาเคยทำกับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาในชีวิตของเขาผมเริ่มทยอยเก็บข้าวของทีละนิดและวางแผนว่าควรจะไปที่ไหนดีผมใช้เวลาหลายวันเตรียมตัวอย่างช้าๆ เพราะหวังว่าในที่สุด “วิคตอเรีย” จะยอมตกลงใจมากับผมด้วย

แล้ววันหนึ่งเธอก็เข้ามาในห้องของผมและถามอย่างอายๆ ว่าผมมีแผนอะไรแล้วหรือยัง ผมจึงบอกเธอว่าผมมีเพื่อนและคนที่รู้จักอยู่หลายที่แล้วพอมีเงินเก็บอยู่บ้างพวกเราสามารถหางานทำหาทางเรียนต่อแล้วค่อยๆ สร้างชีวิตที่เราต้องการได้สุดท้ายเธอก็ตอบตกลงที่จะไปกับผมด้วย เธอเก็บข้าวของของเธออย่างรวดเร็วเพราะจริงๆ แล้วเธอก็ไม่ได้มีของอะไรมากนัก เธอจะคอยระแวงตลอดเวลาเพราะกลัวว่าพ่อจะกลับมาเห็นแต่ในที่สุดเราก็เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วออกจากบ้านไปที่สถานีรถโดยสารเพื่อขึ้นรถไปเมืองหนึ่งที่เพื่อนของผมอาศัยอยู่แล้วเธอพร้อมจะช่วยเหลือเราระหว่างเดินทางไปมีความสุขมากและผมจะรู้ว่าชีวิตเราจะต้องพบกับอุปสรรคก็ตามแต่มันก็ยังดีกว่าจะยอมอยู่กับผู้ชายอย่างพ่อผม ผมรู้สึกเสียดายจริงๆ ว่าทำไมผมไม่ทำแบบนี้ตั้งนานแล้วไม่ยอมทนอยู่กับเขามาตั้งหลายปีทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขาเป็นคนยังไง 

“วิคตอเรีย” นั่งเงียบตลอดทางผมพยายามทำให้เธอร่าเริงขึ้น และเธอก็พยายามฝืนยิ้ม เพราะลึกๆ แล้วเธอกลัวมาก พอเรามาถึงที่สถานีรถโดยสารผมพยายามทำให้เธอสบายใจแล้วบอกเธอว่าเธอไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไปเรากอดกันแล้วมันรู้สึกดีมากเรายังเหลือเวลาอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนที่รถโดยสารจะมาถึง ผมไปเข้าห้องน้ำเพียงแค่ประมาณ 5 นาทีแล้วพอกลับออกมาและ “วิคตอเรีย” หายไปเหลือเพียงกระเป๋าเดินทางของผมที่วางอยู่ตรงนั้นผมหาเธอทุกหนทุกแห่ง เพราะบางทีเธออาจจะไปหาอะไรกินหรือทำอะไรสักอย่างผมถามคนแถวนั้นว่าเห็นเธอบ้างหรือเปล่าพวกเขาเพียงแค่ยักไหล่และตอบว่าไม่

ผมเป็นห่วงว่าอาจมีคนลักพาตัวเธอไปหรือไม่พ่อก็พาตัวเธอกลับไปแล้วผมโกรธมากและพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอออกไปให้พ้นจากชีวิตเขาจากนั้นไม่นานผมก็ได้รับข้อความจาก “วิคตอเรีย” เธอบอกว่าเธอรู้สึกซาบซึ้งจริงๆ สำหรับทุกอย่างที่ผมพยายามทำให้เธอแต่เธอตัดสินใจที่จะกลับไปหาพ่อของผม เพราะอย่างน้อยเธอก็มั่นใจได้ว่าเธอจะมีชีวิตที่มั่นคงที่นั่นหัวใจของผมแตกสลายผมคิดจะกลับไปหาเธอแต่นั่นมันเป็นการตัดสินใจของเธอไม่มีใครบังคับให้เธอทำแบบนั้นดังนั้นผมจึงขึ้นรถโดยสารและมุ่งสู่เส้นทางของชีวิตใหม่แล้วผมเองก็ไม่แน่ใจว่าผมมีความสุขกับมันหรือเปล่า

หลังจากนั้นไม่กี่วันพ่อก็โทรมาหาผมเขารับรู้ถึงทุกสิ่งที่เกิดเขาบอกว่าเขาไม่สนหรอกที่ผมจากมาเพียงแต่ “วิคตอเรีย” ได้ขอร้องเขาว่าอย่างน้อยเขาก็น่าจะให้เงินผมไว้บ้างคิดๆ ดูแล้วความจริงผมก็ต้องการเงินเหมือนกันแต่ผมคิดว่านี่มันไม่ถูกต้องผมจึงบอกเขาไปว่าผมไม่ต้องการอะไรจากพ่อทั้งนั้น เขาเงียบไปผมรู้ว่าเขาคงไม่ได้คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนั้นเพราะเขาคิดว่าผมต้องการพึ่งพาเขาอยู่เสมอเหมือนกับคนอื่นในชีวิตเขา เขาแค่พูดว่า OK แค่นั้น และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกับพ่อ

6 เดือนผ่านไปหลังจากการสนทนาครั้งนั้นตอนนี้ผมกำลังทำงานที่ผมสามารถทำได้และเรียนรู้การเขียนโปรแกรมในเวลาว่างบ้างทีวันหนึ่งผมอาจจะได้กลับไปเรียนอีกครั้งแต่ตอนนี้ผมต้องการที่จะพิสูจน์ให้พ่อของผมเห็นว่าผมไม่ได้ต้องการเขาผมอยากจะไปเยี่ยมแม่ให้เร็วที่สุด แม้ผมจะพูดไม่ได้เต็มปากว่าผมมีความสุขแต่ผมคิดว่าผมได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และถึงผมจะเสียใจเกี่ยวกับเรื่องของ “วิคตอเรีย” แต่เราทุกคนล้วนเลือกเส้นทางของตัวเราเอง

แล้วตอนนี้คุณมีปัญหาอะไรในชีวิตบ้างหรือเปล่าแบ่งปันความคิดเห็นของคุณได้ที่ช่องคอมเมนต์ด้านล่างและแย่าลืมกดไลค์ให้กับวีดีโอนี้นะครับ