ผมพบพ่อที่เสียชีวิตไปแล้วที่ริมถนน พวกเขาโกหกผม!

ไงทุกคนผมชื่อ “ริชาร์จ” ผมอายุ 17 ปี ปีที่ผ่านมานี้ผมมีเรื่องให้เครียดมากมายผมกำลังจะเรียนจบชั้นมัธยมปลายเข้าเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยและเตรียมจะย้ายไปเมืองอื่นและเท่านั้นยังไม่พอไม่นานมานี้เรื่องที่บ้าบอที่สุดเรื่องหนึ่งก็เพิ่งเกิดกับตัวผมนั่นคือผมเห็นวิญญาณของพ่อที่เสียชีวิตไปแล้วผมจำเรื่องที่เกี่ยวกับเขาได้ไม่มากนักเมื่อผมอายุ 5 ขวบแล้วขับรถกลับบ้านพ่อคุมรถไม่อยู่แล้วเราก็เกิดอุบัติเหตุมีแค่แม่และผมเท่านั้นที่รอดชีวิตดังนั้นแทนที่ผมจะมีความทรงจำที่สนุกสนานเกี่ยวกับพ่อในวัยเด็กผมจึงมีเพียงรูปถ่ายครอบครัวไม่กี่ใบ โอ้!!บ่อยครั้งผมจินตนาการไปว่าชีวิตผมจะเป็นอย่างไรถ้าเขายังอยู่ในความคิดของผมพ่อเป็นพ่อที่ยอดเยี่ยมเอาใจใส่และเข้มแข็งแต่น่าเสียใจที่คนเราไม่อยากเปลี่ยนแปลงอดีตได้

วันที่เรื่องนั้นเกิดขึ้นครั้งแรกผมกำลังเดินกลับจากโรงเรียนกับพวกเพื่อนๆแล้วผมก็เห็นผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งยืนอยู่ตรงป้ายรถเมล์แน่นอนว่าเขากำลังจ้องมองเราอยู่ แต่หลังจากชั่วพริบตานั้นรถเมล์ก็มาถึงบดบังสายตาผมไปจากเขาแล้วผมก็คิดว่าผมคงคิดไปเองก็สวมเสื้อแจ็คเก็ตแล้วหมวกแก๊ปเหมือนที่พ่อผมเคยสวมในรูปใบหนึ่งแต่แล้วเรื่องแบบนั้นก็เกิดขึ้นอีกไม่กี่วันให้หลังขณะที่ผมกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างในห้องเรียนผมก็เห็นเขาและนั่นก็คือตอนที่ผมได้เห็นใบหน้าของเขาคนนั้นคือพ่อของผม ผมรีบวิ่งออกไปนอกห้องเรียนแต่เมื่อผมออกไปข้างนอกตรงนั้นก็ไม่มีใครยืนอยู่เขาไปไหนแล้วผมพลาดไปได้อย่างไรไม่รู้เลยแต่ความคิดผมเล่นผ่านไปมาอย่างรวดเร็วและยังมีความคิดเป็นล้านๆอย่างในนั้นพ่อผมยังมีชีวิตอยู่เหรอทำไมพ่อถึงหลบหน้าผมล่ะแม่รู้เรื่องนี้หรือเปล่าหรือแม่กำลังปิดบังอะไรบางอย่างจากผม

ผมก็ไม่รู้อีกนั่นแหละผมจำตอนที่อยู่โรงพยาบาลกับแม่ได้แล้วจำตอนที่หมอมาตรวจเราได้เหมือนกันแต่ผมไม่เห็นพ่อที่โรงพยาบาลแล้วจากนั้นผมก็จำได้ว่ามีงานศพหรือรายละเอียดสำคัญอีกอย่างคือเห็นโลงศพที่ถูกปิดลงแล้วไม่เห็นพ่อผมเลยคุณรู้ไหมผมไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแต่เรื่องนี้ทำให้ผมเกิดสงสัยขึ้นมาในตอนค่ำผมตัดสินใจถามเรื่องนี้กับแม่แต่ไม่ใช่ถามเขาไปตรงๆหรอกนะผมเริ่มหว่านล้อมก่อนโดยเริ่มจากบอกแม่ว่าผมคิดถึงพ่อของผมแล้วผมจำเรื่องของพ่อไม่ได้มากนักแม่ของผมเริ่มเล่าเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับพ่อแล้วล่ะว่าพวกเขาพบกันได้อย่างไร แต่งงานกันได้อย่างไร และเมื่อเราคุยกันถึงอุบัติเหตุคราวนั้นผมก็บอกว่าแม่รู้ไหมบางครั้งผมเห็นคนที่ดูเหมือนพ่อเลยหรือไม่ก็แค่สวมชุดแบบเดียวกันแล้วก็ยังทำให้ผมยิ่งคิดถึงพ่อมากแบบนี้แทบจะเหมือนพ่อยังอยู่กับเราอยู่เลย

แต่ถ้อยคำเหล่านี้ถูกทำลายบรรยากาศของการหวนนึกถึงอดีตไปแม่ของผมเริ่มวิตกกังวลและเริ่มถามโน่นนี่เกี่ยวกับผมถึงคนที่ผมเห็นแม่ดูกังวลอย่างเห็นได้ชัดและยังพยายามจะปิดบังความกังวลนั้นแม่บอกว่าแม่แค่ห่วงลูกนะเรื่องเศร้าในวัยเด็กแบบนั้นลูกก็รู้ใช่เรื่องเศร้าแน่ละว่าผมเข้าใจว่าในบทสนทนาของเรานี้ยังมีความลับปิดบังไว้และแม่จะไม่บอกผมแน่ผมคิดเรื่องนี้นานเป็นสัปดาห์ผมจมดิ่งอยู่กับมันอย่างสมบูรณ์เพื่อพยายามค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วตอนนั้นเองผมก็เห็นเขาอีกครั้งใกล้ๆโรงเรียนเขายังอยู่ห่างออกไปกำลังคุยโทรศัพท์ผมจะไปหาเขาแต่เมื่อเขาเห็นผมเขาก็รีบขึ้นรถและขับออกไปจากลานจอดผมรีบวิ่งไปที่รถของตัวเองแล้วตามเขาไปลองขับไล่ตามกันไปอีกหลายช่วงถนนเลี้ยวอีกหลายครั้งและที่สี่แยกแห่งหนึ่งเขาก็เร่งความเร็วตอนไฟเหลืองและทันใดนั้นก็ข้ามไปอีกฝั่งของถนนผมกลัวแต่ก็ยังเร่งตามไปเช่นกันระหว่างรถพุ่งข้ามสี่แยกผมได้ยินเสียงบีบแตรใส่จากด้านข้างและเราก็เกือบจะชนกันจากนั้นผมก็รีบหันมาดูที่ถนนข้างหน้ารถของพ่อผมหายไปแล้วเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเองนะผมสาบานได้

ผมกลับมาบ้านด้วยความรู้สึกย่ำแย่ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นรู้สึกเหนื่อยจึงแค่ล้มลงนอนบนเตียงและพลอยหลับไปผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุกเป็นตอนเช้าแล้วผมลุกขึ้นนั่งและตัวแข็งทื่อด้วยความประหลาดใจเขานั่งอยู่ตรงหน้าผมพ่อผมเองเขารีบบอกผมอย่างรวดเร็วให้เบาๆ ชูว…โอ้!!!พระเจ้าผมถามเขาอย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พ่อพูดแค่ว่ารอเดี๋ยวก่อนเราจะบอกทุกอย่างกับลูกเร็วๆนี้แหละแล้วจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงแม่ดังมาจากข้างล่างแม่กำลังโมโหและอยากให้ผมลงไปหาผมมองหน้าพ่อแล้วพ่อก็พยักหน้าดังนั้นผมจึงออกไปจากห้องแม่ผมกำลังถือกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ในมือนั่นมันใบสั่งจากการที่ผมฝ่าไปแดงบ้าจริงผมรีบหาข้ออ้างอะไรสักอย่างกับแม่แล้วบอกว่าผมจะจ่ายค่าปรับเองจากนั้นวิ่งกลับไปที่ห้องแต่เมื่อผมกลับไปห้องของผมก็ว่างเปล่า ว๊าว เป็นไปได้ยังไงกันพ่อผมแค่หายไปผมตัดสินใจเชื่อพ่อรอจนกว่าเขาจะติดต่อกลับมาแต่วันแล้ววันเล่าผ่านไปมีแต่ความเงียบงันแล้วจากนั้นผมก็เริ่มสงสัยขึ้นมาอีกครั้งว่าผมต้องรออีกนานแค่ไหน 1 สัปดาห์ 1 เดือน 1 ปีเรื่องนี้ทำให้ผมทั้งกังวลและทั้งโมโห

จากนั้น 1 แม่ครับผมอยู่ที่ศูนย์การค้ากำลังซื้อของกันอยู่ตอนนั้นเองผมก็เห็นหมวกแก๊ปและเสื้อแจ็คเก็ตที่คุ้นตาเพราะผมกำลังเดินอยู่กับผู้คนที่มุ่งหน้าไปทางลิฟท์ผมหมดความอดทนแล้วตะโกนออกไปว่าแม่ดูนั่น นั่นเขาล่ะแล้วผมก็เริ่มวิ่งไปยังทิศทางเดียวกับเขาแต่เขาเดินเร็วขึ้นและเข้าไปในลิฟท์ผมตามเข้าไปไม่ได้จึงวิ่งขึ้นไปชั้นบนเองทางบันไดเลื่อนผมทนไม่ได้แล้วผมวิ่งผลักคนออกไปให้พ้นทางลิฟท์หยุดลงแล้วผมก็เห็นพ่อเดินออกมาจากนั้นผมก็วิ่งเร็วขึ้นและชนใครสักคนล้มลงยังไม่ตั้งใจผมได้ยินคนตะโกนไล่หลังบอกให้ผมหยุดแต่ผมไม่ฟังใครทั้งนั้นผมวิ่งขึ้นไปและเห็นพอวิ่งผ่านเข้าไปในประตูสำหรับพนักงานเมื่อผมเข้าไปข้างในผมก็เพราะว่าตัวเองอยู่บนระเบียงยาวที่มีประตูมากมายและทางหรือไม่รู้จบอย่างกับเขาวงกตเลยผมสับสนงุนงงไม่รู้ว่าพ่อวิ่งไปทางไหนแล้วตอนนั้นเองพนักงานรักษาความปลอดภัยของห้างก็จับตัวผมเขาบอกว่าผมไม่ควรเข้ามาในนี้แต่ผมกำลังตื่นตระหนกเอาแต่บอกว่าพ่อผมอยู่ที่ไหนสักแห่ง

แม่ผมโทรมาหลังจากนั้นแม่กำลังตะลึงเพราะปฏิกิริยาของผมและผมก็เริ่มตะโกนว่าผมเห็นเขาผมพึ่งเห็นพ่อเมื่อกี้นี้เองแม่พยายามบอกให้ผมสงบสติอารมณ์บอกว่าเป็นไปไม่ได้เพราะพ่อผมตายเมื่อหลายปีก่อนแล้วแต่ผมแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลยถึงตอนนั้นเราทั้งหมดต่างสับสนแล้วยามก็บอกว่าถ้ามีใครอีกคนอยู่ในนี้จริงๆพวกเขาก็ต้องปรากฏตัวผ่านกล้องวงจรปิดและตกลงจะให้เราดูเทปที่บันทึกไว้สิ่งที่ผมเห็นอยู่นอกเหนือความเข้าใจผมโดยสิ้นเชิงในวีดีโอมีแต่ระเบียงว่างเปล่าอย่างเห็นได้ชัดแล้วจากนั้นผมก็วิ่งผ่านประตูเข้ามาแค่ผมไม่มีใครอื่นผมตะลึงและสับสนงงงวยแต่จะเป็นไปได้อย่างไรหรือนั่นเป็นแค่ภาพลวงตาอะไรสักอย่างหรือผีผมไม่รู้เลยแม่บอกว่านี่คือสิ่งที่แม่กลัวมาตลอดแม่บอกผมว่าเมื่อหลายปีก่อนนั้นมันไม่ใช่แค่อุบัติเหตุแต่พ่อต้องประสบกับภาวะโรคจิตเขาเคยกินยาแต่ด้วยความเครียดทำให้อาการแย่ลงมาขับรถแล้วรถก็สูญเสียการควบคุมหมอบอกว่าอาจมีความเป็นไปได้ที่ผมจะได้รับพันธุกรรมจากโรคนี้มาตอนนี้ยังเด็กผมก็ไม่เป็นไรหรอกแต่ตอนนี้ผมอายุถึงช่วงที่โรคมักจะแสดงอาการแล้วและนั่นก็คือสาเหตุที่แม่เป็นกังวลนี่มันตลกร้ายสิ้นดีผมฝันว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่และในที่สุดผมก็เห็นเขาแต่นั่นเป็นแค่การจากโรคที่เลวร้ายแต่ผมก็ยังโชคดีอยู่เพราะอะไรอะไรอะไรร้ายยิ่งกว่านี้แล้วผมอาจทำร้ายใครสักคนด้วยตอนนี้ผมเข้ารับการรักษาและทานยาแล้วแต่ผมก็เตรียมตัวจะต่อสู้เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไปและผมจะสู้ไหมว่าต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม

ขอบคุณที่รับชมนะทุกคนผมจะดีใจมากที่ได้ยินข้อความให้กำลังใจในช่องคอมเม้นข้างล่างและเช่นเคยแบ่งปันวิดีโอนี้กับเพื่อนคุณด้วยนะ