พ่อของฉันขโมยเงินทั้งหมดที่ฉันหามาในช่วงฤดูร้อน

สวัสดีฉันชื่อ “เทสซ่า” ฉันกำลังขวัญเสียมากฉันไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยุ่งยากเช่นนี้มาก่อนในชีวิต ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ยังไงฉันต้องการใครสักคนช่วยฉันหาทางออกแต่ก่อนอื่นฉันคิดว่าคุณควรจะต้องฟังเรื่องราวทั้งหมดนี้

เมื่อ 3 เดือนก่อนฉันตระหนักได้ว่าฉันต้องการแล็ปท็อปเครื่องใหม่อย่างมากฉันอาศัยอยู่กับพ่อแม่ฉันเป็นลูกคนเดียวแล้วเราก็มีคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเก่าๆ เครื่องหนึ่งซึ่งมันแบบโบราณมากมันทำให้ฉันเสียเวลาอยู่นานหลายชั่วโมงแค่กับทำการบ้านธรรมดาๆ และนั่นเป็นเพียงหนึ่งในปัญหาทั้งหมดเท่านั้นดังนั้นฉันจึงอยากมีคอมพิวเตอร์ของตัวเองจริงๆ และฉันก็ตั้งใจที่จะซื้อมันให้ได้

ฉันเลือกรุ่นที่ไม่ได้แพงอะไรนะและฉันก็ไม่ได้คาดหวังอะไรเลยตั้งแต่เริ่มแรกฉันรู้ว่าครอบครัวของฉันกำลังประสบกับความยากลำบากพ่อของฉันอยู่ระหว่างการหางานและงานที่แม่ทำมันก็แค่เพียงพอที่จะซื้ออาหารและสิ่งจำเป็นในบ้านเท่านั้นตัวเลือกเดียวของฉันคือต้องทำงานพิเศษในฤดูร้อนและซื้อมันด้วยตัวเอง กลายเป็นว่ามันไม่ง่ายเลยสำหรับคนอายุ 15 ปีที่จะหางานในบ้านเกิดของฉันจริงๆ ตั้งแต่ต้นฉันมีตัวสำรองอยู่ฉันมีเพื่อนชื่อ “ลอร่า” แม่ของเธอทำงานเป็นแม่บ้านทำความสะอาดแบบทำงานเป็นนายตัวเองผู้คนจ้างเธอให้มาทำงาน 1 หรือ 2 วันแล้วพบว่าบ้านของพวกเขาดูดีเหมือนใหม่เลยทีเดียว

ในช่วงฤดูร้อนเธอทำงานร่วมกับ “ลอร่า” และพวกเขาบอกกับฉันว่ายินดีที่จะให้ถึงร่วมงานด้วยจนกระทั่งต้นเดือนมิถุนายนฉันก็ยังไม่ได้ให้คำตอบกับพวกเขาเพราะฉันหวังว่าจะพบบางสิ่งที่ง่ายกว่าและสะอาดกว่าแต่หลังจากที่ฉันไม่ประสบความสำเร็จในที่สุดฉันก็ตอบตกลง จากนั้นฤดูร้อนที่เด็กสาวมัธยมทุกคนต่างฝันถึงก็เริ่มขึ้นมีพวกเรา 4 คนที่ทำงาน “ลอร่า” แม่ของเธอผู้ช่วยแม่ของเธอและฉัน เราเดินเข้าไปในบ้านหรือสำนักงานในตอนเช้าและกลับออกไปในตอนเย็นแบบทุกอย่างเป็นเงาวับ ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับงานแรกของฉัน

อย่างแรกเลยคือมันเหนื่อยมากสิ่งที่ฉันสามารถทำได้หลังจากนั้นคือแค่กลับบ้านและนอนหลับบางครั้งก็หลับก่อนที่จะถึงเตียงด้วยซ้ำแต่ฉันมั่นที่จะบรรลุเป้าหมายให้ได้และหลังจากนั้นฉันก็ได้เรียนรู้มากมายถ้ามีใครสักคนในโรงเรียนถามฉันว่าฉันใช้เวลาอยู่ที่ไหนในช่วงฤดูร้อนฉันอาจจะตอบว่า “อ๋อฉันใช้เวลาอยู่นอกคอมฟอร์ทโซนของตัวเองน่ะ” แม่ของ “ลอร่า” จะจ่ายเงินให้เราทุกคนเมื่อสิ้นเดือน

ดังนั้นแผนการก็คือการรับเงินซึ่งเป็นจำนวนประมาณครึ่งหนึ่งของเงินที่ฉันต้องการและต้องประเมินว่าฉันต้องทำงานอีกมากแค่ไหนในเดือนหน้าเพื่อจะให้ได้ในสิ่งที่ฉันต้องการและเมื่อฉันได้รับเงินมากกว่าที่ฉันคาดเอาไว้ฉันจะมีความสุขและภูมิใจในตัวเองมันเหมือนกับว่ารู้สึกดีที่การทำงานหนักของคุณมันให้ผลคุ้มค่า ดังนั้นเมื่อสิ้นเดือนมิถุนายนและในเวลานั้นพ่อของฉันยังหางานไม่ได้เขาใช้เวลาหลายสัปดาห์ในบ้านบางครั้งดื่มบางครั้งแค่ดูทีวีและค้นหาตำแหน่งว่างงานทางออนไลน์และพบว่าไม่มีงานที่เหมาะสมในเมืองของเราแม่ของฉันก็ไม่มีความสุขกับเรื่องนี้ และแน่นอนด้วยเรื่องนั้นพวกเขาจึงทะเลาะกันทุกวันแต่นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่ฉันได้รับเงินเดือนครั้งแรก

ฉันกลับถึงบ้านแล้วอยากแบ่งปันความรู้สึกนี้กับใครสักคนฉันเห็นพ่อแม่ของฉันนั่งเล่นและไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ฉันก็บอกพวกเขาเกี่ยวกับเงินที่ฉันได้รับพ่อของฉันค่อนข้างเบมาและกำลังโมโหเกี่ยวกับการทะเลาะกันของพวกเขาซึ่งเกี่ยวกับเรื่องที่ว่าเขาไม่มีรายได้ เขาจึงโต้เถียงกับฉันด้วยวิธีที่ค่อนข้างก้าวร้าวโดยกล่าวว่าพวกเขาเลี้ยงดูฉันจะจ่ายเงินให้ใช้ตลอดหลายปีที่ผ่านมาอาจจะถึงเวลาที่พวกเขาต้องได้รับการตอบแทนบ้างแล้ว ฉันและแม่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมาได้แต่เขาสามารถที่จะโน้มน้าวเราได้เสมอเขาเริ่มพูดกับแม่เกี่ยวกับสิ่งที่ครอบครัวของเราสามารถนำเงินนี้มาจ่ายในส่วนที่เราไม่สามารถทำได้ช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา

และเขาไม่มีท่าทีที่ก้าวร้าวกับฉันอีกต่อไปเพียงแค่ขอให้ฉันช่วยเหลือครอบครัวพร้อมน้ำตาแน่นอนฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ฉันเสียดายเงินนั้นไหมน่ะหรอ ใช่ทุกวันตลอดทั้งเดือนกรกฎาคมเลยปกติในเดือนมิถุนายนฉันเคยเป็นแค่ทำงานอาสาสมัครให้กับการแสดงใหญ่ๆ แต่ตอนนี้ฉันหารายได้เกือบ 2 เท่าจากที่เคยดังนั้นฉันจึงเริ่มทำงานกับ “ลอร่า” และแม่ของเธอทุกครั้งที่พวกเขามีงานแล้วมันก็ 2 เท่าทีเดียว

ตอนกลางคืนฉันมักจะร้องไห้เพราะฉันรู้สึกเหมือนถูกหักหลังพ่อพยายามทำตัวดีกับฉันแต่เขาไม่เคยแม้แต่จะพูดว่าเขาเสียใจ ชีวิตดำเนินต่อไปและเดือนกรกฎาคมก็ผ่านพ้นไปเช่นกันการหาเงินอย่างยากลำบากของฉันก็ยังคงทำให้ฉันพึ่งพอใจแต่คราวนี้ฉันพยายามเก็บความรู้สึกของฉันและฉันไม่ได้บอกพ่อกับแม่ยกเว้นเรื่องจำนวนเงินนั้นเพียงพอที่จะซื้อแล็ปท็อปที่ฉันต้องการได้และฉันยังพอมีเงินเหลืออยู่บ้างฉันเก็บเงินไว้ในลิ้นชักในห้องและพร้อมที่จะไปซื้อแล็ปท็อปของฉันในวันรุ่งขึ้น ฉันนอนหลับอยู่บนเตียงและจินตนาการถึงช่วงฤดูร้อนเดือนสุดท้ายของฉันว่ามันจะวิเศษแค่ไหนแต่เช้าวันรุ่งขึ้นฉันตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเงินหายไปแล้วฉันก็ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบอะไรทั้งนั้นเลย

ตั้งแต่ชั้นถามเขาพ่อของฉันบอกว่าเขาเป็นคนเอามันไปเองคราวนี้เขาดูเหมือนรู้สึกเสียใจและเข้าร่วมบอกบางอย่างเกี่ยวกับหนี้ที่เรามีและเขาต้องการเงินมากๆ เพราะชีวิตของเรากำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายซึ่งฉันคิดว่านั้นมันค่อนข้างห่างไกลกับความจริงและเขาก็ใช้เงินหมดแล้วเขาบอกว่าสักวันเขาจะซื้อแล็ปท็อปที่ดีที่สุดให้ฉัน แต่ก่อนอื่นเราต้องร่วมมือกันก่อนฉันไม่คิดว่าฉันได้ยินทั้งหมดที่เขาพูดเนื่องจากฉันกำลังตกตะลึงอยู่และเป็นเวลา 2 วันที่ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากอยู่แต่ในห้องแล้วร้องไห้ทุก 2 ชั่วโมงงานทั้งหมดที่ฉันทำลงไปนั้นไร้ประโยชน์แต่แล้วฉันก็คิดว่ามันไม่จำเป็นต้องไร้ประโยชน์ซะทีเดียวและฉันสามารถลองใหม่ได้อีกครั้ง

แม่ของ “ลอร่า” ชอบการทำงานของฉันแล้วบอกว่ายินดีที่จะให้ฉันทำงานกับเขาได้ทุกเมื่อฉันต้องการดังนั้นฉันจึงหยิบโทรศัพท์แล้วโทรหาเธอ เดือนสิงหาคมมันช่างดูลานเลือนฉันไม่มีความรู้สึกอะไรมากและฉันก็จำมันไม่ได้เท่าไหร่มันเป็นกิจวัตรเดิมๆ เกือบทุกวันฉันไม่คิดว่าฉันรู้สึกเครียดมากนักมันช่างว่างเปล่าและหลังจากนั้นก็ได้รับเงิน ฉันกลับบ้านเพียงเพราะร้านมันปิดแล้วและฉันเห็นพ่อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกำลังรอฉันอยู่เขายังคงว่างนานแล้วเริ่มดื่มมากขึ้นเขาเมาแล้วฉันไม่รู้ว่าสามารถจำได้อย่างไรว่าเมื่อไหร่ฉันจะได้รับเงินค่าจ้างอาจเป็นเพราะเขาสูญเสียสติการครองชีวิตของเขาไปแล้วแต่เขาก็ทำมันอีกครั้งเขาเริ่มต้นอีกครั้งด้วยการพูดคนเดียวอย่างวกไปวนมา เขาจะเริ่มพูดอะไรดีๆ ก่อนจากนั้นก็เริ่มรุนแรงขึ้นแล้วก็กลับมาดีอีกครั้งเขาต้องการให้ฉันรู้สึกแย่และรู้สึกผิดที่มีเงินในยามที่ครอบครัวกำลังต้องการมันที่สุดนั่นคือสิ่งที่เขาพูดอาจจะช่วยปกป้องฉันได้ แต่เธอเองก็ทำงานดึกฉันเกือบตัดสินใจยื่นเงินให้เขาแต่ฉันก็ไม่ทำฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่บ้านของ “ลอร่า”

ฉันนอนค้างที่นั่นและฉันมีทางเลือกที่สุดแสนลำบากใจแต่หลังจากนั้นฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าฉันหาเงินนี้ไม่อย่างยากเย็นแค่ไหนในขณะที่พ่อของฉันกำลังนั่งดื่มอยู่ที่บ้าน วันต่อมาฉันจึงไปที่ร้านและซื้อแล็ปท็อปนั่นพ่อพยายามทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเขาก็ยังคงทำแบบนั้นโดยเฉพาะเวลาที่เขาไม่ได้เมาฉันคงจำเป็นจะต้องล็อคห้องของฉันทุกคืนเพราะฉันไม่รู้ว่าเขาจะมายุ่งอะไรกับข้าวของฉันอีกบ้าง

ฉันไม่คิดว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องปกติและมันทำให้ฉันเสียความรู้สึกมากแต่ฉันจะไปทำอะไรได้ล่ะถ้าคุณมีคำแนะนำอะไรดีๆ โปรดเขียนไว้ในช่องคอมเมนต์