พ่อผมไปลาสเวกัสและกลับมาแบบแต่งงานแล้ว

ไงชื่อของผมคือ “มาร์ค” เราทุกคนรู้ดีว่าแอลกอฮอล์อาจเป็นอันตรายต่อร่างกายและความนึกคิดของมนุษย์เรา

แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าแค่การดื่มไม่กี่ช็อตจะนำเราไปสู่การมีภรรยาคนใหม่ได้  นี่คือจุดที่เรื่องราวของผมเริ่มต้น แน่นอนว่าผมไม่ใช่ตัวเอกของเรื่องนี้ผมอายุแค่ 17 ปีนะ ตัวเอกของเรื่องพ่อผมเองแล้วก็ อืม….

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เศร้ามากๆ เลยล่ะ ครั้งหนึ่งผมเคยมีครอบครัวที่เปี่ยมไปด้วยความสุขพ่อของผม แม่ของผม “เจนนี่” น้องสาวและผมเอง “เจนนี่” ยังเป็นแค่เด็กน้อยเธอเพิ่งจะ 6 ขวบ แต่ตอนที่ “เจนนี่” เพิ่งจะหัดเดินได้แม่ของเราก็เสียชีวิต คือ….เธอป่วยหนักมากหลังจากที่คลอด “เจนนี่” และไม่เคยหายดีเลย ผมไม่อยากเล่าเรื่องนี้มากนักถ้าคุณไม่ว่าอะไรนะ พ่อคงผมก็เลยเคว้งไป พ่อรักแม่ของเรามากแล้วตอนนี้เขาก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่โดยไม่มีแม่ ที่จริงก็เราทุกคนนั่นแหละ 5 ปีผ่านไปและชีวิตก็ต้องดำเนินต่อ พ่อและผมเลี้ยงเจ้าหญิงน้อย “เจนี่” ของเรามาด้วยกันและอะไร ๆ ก็เริ่มจะดีขึ้นสิ่งเดียวที่พ่อตกลงใจแล้วว่าจะไม่มองหาก็คือภรรยาคนใหม่เขาตั้งใจจะอุทิศชีวิตให้ลูก ๆ และการทำงานเพื่อที่จะให้ผมและ “เจนี่” มีชีวิตอย่างที่ควร ผมสงสัยเรื่องนี้อยู่มากเหมือนกันแต่ปีแล้วปีเล่าก็ผ่านไปโอกาสที่พ่อจะได้พบผู้หญิงดีๆ ก็ยิ่งน้อยลง อืม…ก็อย่างที่เห็นพ่อไม่ใช่ผู้ชายหน้าตาดีและขนาดที่เขาอายุมากขึ้นก็ยิ่งเห็นได้ชัดว่าเขาอ้วนเตี้ยและผมก็ค่อยๆ บางลงโชคดีแค่ไหนที่ผมเหมือนแม่มากกว่าพ่อ พ่อของผมมีชีวิตที่ค่อนข้างเก็บตัว

จากบ้านไปทำงาน จากที่ทำงานกลับมาบ้าน น้อยนักที่จะออกไปศูนย์การค้าไม่ค่อยมีอะไรเลยว่าไหม แล้วก็คงเป็นแบบนี้ต่อไปถ้าไม่ใช่เพราะวันฉลองครบรอบบริษัทที่เขาทำงาน

เจ้าของบริษัทตัดสินใจฉลองอย่างยิ่งใหญ่ด้วยการจัดปาร์ตี้ในลาสเวกัส โรงแรมที่ดูดีและเต็มไปด้วยการแสดงตื่นตาตื่นใจ คาสิโน สล็อตแมชชีน บาร์เสียงเอะอะ คุณคงรู้ว่าผมหมายถึงอะไร ผมหน่ะไม่รู้หรอกเพราะผมยังอายุไม่ถึงแต่มันก็ฟังดูเจ๋งนะ เห็นได้ชัดว่าพ่อของผมอยากหลีกเลี่ยงงานอะไรแบบนี้

แต่ในเมื่อเขาไม่ได้ทำงานอยู่คนเดียวทั้งเจ้านายและคนอื่นๆ คงจะต้องรายงานเรื่องนี้แล้วมองพ่อด้วยความสงสัยดังนั้นพ่อก็เลยต้องไปถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้คิดจะขัดขวางไม่ให้พ่อออกไปผ่อนคลายสักนิดและยังอาสาจะดูแล “เจนี่” ให้ตลอดสุดสัปดาห์ ผมไม่ได้คิดว่าสุดสัปดาห์นี้จะมีเรื่องไม่ปกติอะไรแล้วไม่ได้เตรียมตัวรับเรื่องเซอร์ไพรส์ในวันจันทร์เลย เรื่องเซอร์ไพรส์ของผมมีชื่อว่า “ลอร่า” และเธอก็เป็นแม่เลี้ยงใหม่หมาดๆ ที่พ่อเพิ่งค้นพบสำหรับผมและ “เจนนี่” ใช่อย่างที่ได้ยินแหละภรรยาใหม่ของพ่อผู้สุภาพและเงียบขรึมของผม ฟังดูบ้าบอใช่ไหมเชื่อเถอะนั้นคือสิ่งที่ผมรู้สึกในตอนเช้าวันจันทร์ผมตื่นจากการหลับลึกบนโซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วมาเจอ เอ่อ…ผมจะเรียกว่าอะไรดีเสียงแหลมสูงทันทีที่ผมลืมตาและนี่ผมเห็นอะไรกันละนั่น “ลอร่า” ดูสะดุดตาสวยสะดุดตามากๆ ในตอนแรกผมไม่ได้สังเกตด้วยว่าพ่อก็อยู่ในห้องดูเหมือนเธอจะสูงกว่าเขา “ลอร่า” อายุราว 40 แต่เห็นได้ชัดว่าพยายามจะทำตัวเองให้ดูอ่อนกว่านั้น เธอแต่งหน้าหนาผมยาวกัดสีและสวมเสื้อผ้ารัดติ้วอวดส่วนโค้งเว้า  และอืม…ก็มีส่วนเว้าให้อวดนั่นแหละ

ดังนั้นขณะที่ผมฟังเธอพูดเจื้อยแจ้วทั้งที่ยังง่วงนอนสิ่งเดียวที่ผมคิดได้ในตอนแรกก็คือเธอหาเงินทำศัลยกรรมพลาสติกพวกนั้นมาจากไหนนะ อย่างที่ผมรู้ตั้งแต่ตื่นมา “ลอร่า” เป็นเด็กเสิร์ฟในบาร์ที่ลาสเวกัสบาร์เดียวกับที่บริษัทของพ่อจัดงานเลี้ยงฉลองกันราว 5 นาทีหลังจากที่เราพบกัน ผู้หญิงคนนี้ก็จับแก้มหอมด้วยมือที่มีเล็บยาวๆ

และเริ่มดึงแก้มพูดอะไรทำนองว่า “โอ้พ่อเด็กที่น่าสงสารเดี๋ยวแม่ใหม่ของหนูจะดูแลหนูเองนะ” หลังจากนั้นแม่ใหม่ก็ถามอย่างตื่นเต้นว่า “เจนี่” ตัวน้อยของเราอยู่ไหนหรอแล้ววิ่งขึ้นไปที่ห้องเด็กบนชั้น 2 โดยไม่รอคำตอบพ่อของผมเข้าใจพี่เห็นผมเบิกตากว้างอาปากค้างและคิดว่าเขาควรจะอธิบายอะไรๆ เดี๋ยวนั้นโชคไม่ดีเลยที่สวนที่บอกว่าแม่ใหม่ของเรานั้นเป็นความจริง พ่อแต่งงานกับ “ลอร่า” ในคืนนี้เลี้ยงฉลองหลังจากที่เมามากเกินไปและเขาก็ไม่ใช่คนที่คอแข็งซะด้วยและตามกฎหมายของรัฐเนวาดา การแต่งงานแบบนี้ถูกกฎหมายแบบถูกกฎหมายจริงๆ หรือก็คือพ่อไม่อาจส่ง “ลอร่า” กลับไปที่บาร์ของเธอได้

เพราะความซื่อสัตย์ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความทรงจำของเขา จำอะไรไม่ได้เลยเขาเมามากจนไม่อยากบอกได้แน่ชัดว่า เขาไม่ใช่คนที่เป็นฝ่ายขอแต่งงานบางทีอาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้นก็ได้ พ่อบอกขลาดๆ ระหว่างอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น “ยังไงเราก็ต้องการผู้หญิงมาดูแล “เจนนี่” ใช่ไหม”ผมกรอกตาไม่พูดอะไร ผมพยายามอย่างมากที่จะนึกภาพ “ลอร่า” เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา “เจนนี่” เริ่มหายกลัวผู้หญิงที่กระตือรือร้นเกินเหตุ ในสายตาเธอดูเหมือนแม่มดในการ์ตูน ผมพยายามหนักมากต่อ “ลอร่า” ไม่ได้ทำให้อะไรๆ ง่ายขึ้นเลย เธอยังคงเรียกผมและน้องสาวว่าเป็นเด็กน้อยที่น่าสงสารของเธอ สัญญาว่าจะจัดการชีวิตและบ้านให้เป็นระเบียบ ทั้งหมดนี้ลงเอยด้วยการที่เราต้องเปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ทั่วบ้านเป็นแบบที่ “ลอร่า” ชอบและมีห้องแยกสำหรับตู้เสื้อผ้าแบบ วอคอินขนาดใหญ่ให้แม่ของเรา  “ลอร่า” ไม่ทำงานบ้านเธอบอกพ่อว่าเขามีเงินมากพอที่จะสั่งของอะไรมาแล้วจ่ายค่าคนทำความสะอาดได้ พ่อไม่อยากใช้เงินไปกับเรื่องแบบนี้

เราจึงแบ่งงานบ้านกัน ทำเหมือนก่อนหน้าที่ “ลอร่า” จะปรากฏตัว ผมก็เข้าใจนะทำไมพ่อถึงไม่อยากขอหย่าและผมพยายามจะไม่โต้เถียงกับ “ลอร่า” แล้วโดยเฉพาะเวลาที่มีสัญญาณบ่งบอกว่าจะเกิดความขัดแย้งแต่จะทำตาปริบๆ แกล้งทำเป็นว่าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่นานจากนั้น “ลอร่า” ก็เริ่มหาเงิน ผมจะบอกว่าไงดีด้วยการใช้ “เจนนี่” น้องสาวของผมน่ารักเหมือนตุ๊กตา คงเป็นกรรมพันธุ์จากแม่ของเรา ช่วยไม่ได้ที่ “ลอร่า” จะสังเกตุเห็นและได้ไอเดียว่าวรสร้างบัญชีอินสตาแกรมของ “เจนี่”

ตอนนี้คนกำลังนิยมนางแบบเด็กผู้หญิงและ “ลอร่า” ก็เห็นศักยภาพแบบนั้นในตัว “เจนนี่” ทั้งพ่อและผมไม่ชอบความคิดนี้แต่เราก็ไม่ได้เข้าไปขวางเพราะ “เจนนี่” ชอบแต่งตัวสวยๆ และทำตัวเป็นนางแบบอย่างน้อยก็ในตอนแรกนะ  นอกจากเรื่องรูปถ่าย “ลอร่า” ยังเริ่มถ่ายทอดสดเรื่องราวเกี่ยวกับ “เจนนี่” ทำนองว่า “เจนนี่” ที่แต่งตัวน่ารักทำผมสวยๆเป็นอย่างไรหรือกำลังทำอะไรและระหว่างการถ่ายทอดสดครั้งหนึ่ง น้องสาวของผมก็หมดสติไป  ผมรู้เรื่องนี้จากเพื่อนที่โรงเรียนคนหนึ่งที่กดติดตาม “เจนี่”

แน่ละที่ “ลอร่า” ปฏิเสธทุกอย่าง แต่พ่อและผมก็พา “เจนนี่” ไปหาหมอซึ่งหมอยืนยันว่า “เจนนี่” เหนื่อยมากและแน่นอนเป็นอาการเหนื่อยล้าทางกาย “ลอร่า” แต่งตัวให้ “เจนนี่” แต่งหน้าให้เธอทำผมให้ แต่ไม่เคยดูว่า “เจนี่” กินอยู่อย่างไรหรือพักผ่อนพอหรือไม่ อย่างที่คุณเดาได้นั่นเป็นฟางเส้นสุดท้ายของพ่อผม “ลอร่า” ต้องเลือกง่ายๆ และรวดเร็วเลยจะหย่าหรือจะให้พ่อแจ้งตำรวจ

“ลอร่า” ไม่ใช่คนโง่เธอเลยรีบเอาตัวพลาสติกของเธอย้ายกลับลาสเวกัสแล้วเราก็กลับมามีชีวิตแบบเดิมอีกครั้ง เว้นแต่ว่าในที่สุดพ่อก็เริ่มออกเดทกับผู้หญิงแล้วแน่นอนว่าเพื่อ “เจนนี่” ล้วนๆ 

พ่อแม่ของพวกคุณเคยทำอะไรแปลกๆ หรือกระทั่งเรื่องงี่เง่าแบบนี้บ้างไหมช่วยแบ่งปันเรื่องราวของคุณลงในช่อง คอมเม้นต์ และอย่าลืมกดไลค์ให้เรื่องราวของผมด้วยล่ะ