แฟนของผมป่วยหนักและผมต้องการเลิกกับเธอ แต่ผมทำไม่ได้

ไงทุกคนผมชื่อ “นิค” คุณเคยอยู่ในความสัมพันธ์แบบที่ไม่สามารถจบมันได้หรือเปล่าตอนนี้ผมกำลังเป็นแบบนั้นอยู่ผมหวังว่าพวกคุณคงจะให้คำแนะนำผมได้เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ผมถึงทางตันเข้าแล้วจริงๆตลอดชีวิตผมมันจะเป็นคนที่เล่นกีฬาอยู่เสมอดังนั้นเรื่องการบาดเจ็บและเรื่องการเข้าออกโรงพยาบาลมันจึงไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวอะไรเพราะผมคนข้างชินซะแล้วไม่ว่าจะเป็นกระดูกแตก ผ้าพันแผล การเย็บแผลและอื่นๆ มันจึงไม่ใช่เรื่องน่าตกใจเมื่อจมูกของผมหักหลังจากการเล่นฮอกกี้และจำเป็นต้องไปหาหมอแต่ในการไปโรงพยาบาลครั้งนี้ของผมมันแตกต่างจากครั้งอื่น

ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งคือผมไม่ได้หมายถึงว่าผมไม่เคยเห็นผู้หญิงในโรงพยาบาลมาก่อนหรอกนะแต่มันแปลกตรงที่ผู้หญิงคนนี้เธอบังเอิญมีผ้าพันแผลบนหน้าของเธอเหมือนกับผมพอดีนั่นหมายความว่าจมูกของเธอคงได้รับบาดเจ็บเหมือนกันผมรู้สึกได้ว่าเธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ทั่วไปผมยังจำได้ถึงตอนที่ผมนอนอยู่ตรงโต๊ะตรวจอาการและผมพยายามคิดหามุกตลกเกี่ยวกับจมูกของเราเพื่อที่จะได้หาเรื่องคุยกับเธอและรอจนกระทั้งไม่มีใครอยู่แถวนั้นผมไม่รู้ว่าทำไมได้แค่คิดว่าจะเข้าไปพูดกับเธอมันก็ทำให้ผมประมาทขึ้นมาทั้งๆที่ผมไม่ใช่คนขี้อายมาก่อนและจากนั้นผมก็ได้ยินเธอร้องไห้และนั่นเป็นช่วงที่เหมาะที่จะได้เข้าไปคุยกับเธอ

ผมถามเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเธอ เธอบอกว่ามันเกิดขึ้นขณะที่เธอกำลังเดินไปที่เปียโนเพื่อฝึกซ้อมแต่เธอดันหกล้มแล้วจมูกและก็ไปกระแทกกับเก้าอี้ผมจะบอกเธอว่าเธอควรดีใจนะที่เธอไม่ได้บาดเจ็บที่นิ้วมือเพราะจมูกมันไม่มีความจำเป็นอะไรเกี่ยวกับการเล่นเปียโนและมั่นคงฟังเป็นเรื่องน่าตลกสำหรับเธอหรือผมเองที่ดูน่าตลกเรื่องอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ผมยังคงจำได้ถึงรอยยิ้มและแววตาที่เธอมองมาที่ผมและความสัมพันธ์อันสุดแสนโรแมนติคเริ่มต้นขึ้นทุกสิ่งทุกอย่างมันสมบูรณ์แบบไปหมดแล้วหลังจากที่พวกเราออกจากโรงพยาบาลเราต่างได้ใช้เวลาร่วมกันแทบทุกนาทีผมไปดูคอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิกของเธอและเธอก็มาดูการเล่นฮอกกี้ของผมแม้ว่าเราจะมีความสนใจที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่ผมก็มีความสุขจริงๆและ “คาริซ่า” ชื่อของเธอก็บอกว่าเธอเองก็มีความสุขกับผมด้วยเช่นกันแต่แล้วเธอก็เกิดป่วยขึ้นมา

มันเกิดขึ้นหลังจากที่เราคบกันได้ประมาณ 2-3 เดือนจะมีอาการอ่อนเพลียและหงุดหงิดเกือบจะตลอดเวลาและเป็นไข้บ่อยๆดังนั้นพ่อแม่ของเธอจึงตัดสินใจที่จะพาเธอไปโรงพยาบาลผมยังจำได้ว่าวันนั้นผมไปเยี่ยมเธอตามปกติและเธอก็บอกกับผมว่าหมอได้วินิจฉัยอาการของเธอแล้วแล้วเธอเป็นลูคีเมียตอนแรกผมปฏิเสธที่จะยอมรับผมหมายถึงผมรู้ว่าโลกนี้มันร้ายแรงแค่ไหนและได้แค่คิดว่าผลการตรวจอาจเป็นความผิดพลาดหรืออะไรบางอย่างแต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น “คาริซ่า” เริ่มต้นการรักษาของเธอโดยมีผมอยู่เคียงข้างตลอดมันยากจริงๆกับการที่จะต้องเห็นคนที่คุณรักต้องทุกข์ทรมานแบบนั้นผมเองก็คิดไม่ออกเลยว่ามันจะยากสำหรับเธอขนาดไหนไม่ว่าจะเป็นการให้คีโมและการรักษาอื่นแต่ผมก็ให้สัญญากับเธอว่าผมจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอและนั่นก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมันน่าอายเหลือเกินที่จะบอกว่าผมรักษาสัญญาได้อยู่แค่ 2-3 อาทิตย์เท่านั้นเพราะด้วยเรื่องสุขภาพและการรักษาที่เธอได้รับ 

“คาริซ่า” เปลี่ยนเป็นคนละคนผมไม่ได้หมายถึงเรื่องที่เธอไม่ได้ดูดีจากการป่วยแต่เธอกลายเป็นคนโมโหร้ายหงุดหงิดและหึงหวงผมตลอดเวลาอย่างเช่นอะไรก็ตามที่เป็นความคิดแย่ๆอย่างที่ผู้หญิงจะคิดขึ้นมาได้เธอก็พูดมันออกมาหมดผมจำได้ว่าเธอตีโพยตีพายเกี่ยวกับเรื่องงานปาร์ตี้วันเกิดของเพื่อนผมเธอบอกว่าผมจะต้องพบกับสาวๆที่นั่นมากมายแน่ๆแล้วผมก็จะลืมเธอแล้วทิ้งเธอไปแล้วสุดท้ายเธอก็จะต้องตายอย่างเดียวดายผมรู้ว่าเธอต้องทุกข์กับอาการป่วยของเธอมากพออยู่แล้วดังนั้นผมจึงไม่อยากทำให้เธอต้องโกรธผมไปขอโทษเพื่อนว่าไม่สามารถไปร่วมงานได้ผมทำอย่างนั้นเพียงเพราะอยากให้เธอสบายใจแต่พูดตามตรงผมเองก็ไม่อยากพลาดบางสิ่งบางอย่างในชีวิตผมไปเหมือนกันใช้ผมให้สัญญากับเธอว่าจะคอยอยู่เคียงข้างเธอแต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่ที่ของผมอีกต่อไปผมรู้ว่าควรละอายแก่ใจในเรื่องที่จะเลิกสนับสนุนคนที่ผมรักแต่ว่ามันไม่เร็วเกินไปเหรอที่ผมจะต้องเริ่มต้นใช้ชีวิตกับใครสักคน

ผมหยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้เหรอมีครั้งหนึ่งผมเห็นคู่รักทะเลาะกันเสียงดังลั่นที่โรงพยาบาลและผู้หญิงคนนั้นก็บอกเลิกแฟนเธอตรงนั้นทันทีผมไม่แน่ใจว่าผมต้องการจาก “คาริซ่า” ไปจริงๆหรือไม่แต่สิ่งที่ผมเห็นในวันนี้มันได้เปลี่ยนความคิดผมไปอย่างสิ้นเชิงจากนั้นคุณ “เบิร์นแฮม” พ่อของ “คาริซ่า” ก็ได้ทำให้ผมประหลาดใจมากเขาโทรมาหาแล้วบอกว่าเขาซาบซึ้งมากแค่ไหนที่เห็นผมคอยอยู่เคียงข้าง “คาริซ่า” เสมอมาและเขาเข้าใจว่าผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากดังนั้นเขาจึงซื้อตั๋วให้ผม 2 ใบสำหรับเกมส์ฮอกกี้นัดยิ่งใหญ่ที่กำลังจะมีขึ้นในวันศุกร์นี้คิดดูสิทีมคราวเกอร์รี่เฟรมเชียวนะผมยอมตายเพื่อให้ได้ไปดูการแข่งขันนี้ผมประทับใจในของขวัญของคุณ “เบิร์นแฮม” มากแต่ผมไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะมีปฏิกิริยายังไงแน่นอนว่าตอนที่ผมบอกเธอ เธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นด้วยเลยแม้แต่นิดเดียวเธอบอกว่าพ่อของเธอได้บอกเธอแล้วว่าจะให้ผมไปดูการแข่งขันนั่นแล้วเธอก็โอเคด้วยเธอพูดอยู่ซ้ำๆประมาณ 20 ครั้งเห็นจะได้ว่าผมจะต้องพบกับสาวๆที่นั่นส่วนเธอก็ต้องทนป่วยอยู่ที่นี่คนเดียวแต่คุณก็น่าจะรู้ว่ายังไงผมก็จะไม่ยอมพลาดแน่ๆดังนั้นผมจึงสัญญากับเธอว่าจะไม่สนุกจนเลยเถิดมากเกินไป

ในวันนั้นของการแข่งขันใหญ่ผมตื่นเต้นและมีความสุขมากยกเว้นแค่ตอนที่โทรไปหา “คาริซ่า” เพื่อบอกเธอว่าเธอน่ารักแค่ไหนที่เข้าใจผมดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มหงุดหงิดและอารมณ์เสียขึ้นมาอีกครั้งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าได้ทำอะไรผิดหรือทำอะไรแย่ๆลงไปแต่แล้วความรู้สึกพวกนั้นก็หายไปทันทีที่เกมเริ่มต้นขึ้นผมกับเพื่อนที่ชื่อ “แจ็ค” เราสนุกกันมากจนทำให้ผมลืมเรื่องแฟนสาวที่กำลังป่วยหนักในชั่วขณะและที่นั่นก็มีผู้หญิง 2 คนนั่งอยู่ข้างหน้าเราพวกเธอเชียร์ทีมเดียวกับเราและเธอคนอื่นก็ตะโกนเชียร์อย่างหนักจนกระทั่งเสียงแห้งพูดตามตรงผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนเชียร์เกมฮ๊อกกี้ได้ดังเท่าเธอคนนี้มาก่อนผมคิดว่าเธอจะต้องรักในกีฬานี้มากพอๆกับผมแน่ๆแล้วผมก็ทำในสิ่งที่ไม่สมควรจะทำมันจริงๆ

ผมเข้าไปทำความรู้จักกับเธอผมแค่ต้องการที่จะสนุกในคืนนั้นจริงๆและลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดเพื่อนของผมเขาก็รู้เรื่องราวเกี่ยวกับ “คาริซ่า” และรู้ว่าผมต้องหงุดหงิดและเหนื่อยหน่ายแค่ไหนดังนั้นเขาจึงไม่ได้ห้ามปรามผมแล้วหลังจากจบเกมเราก็ได้ไปที่คาเฟ่ด้วยกันพร้อมกับผู้หญิง 2 คนนั้นเราคุยกันหัวเราะกันสนุกสนานคุณรู้ไหมว่าผมไม่รู้สึกอิสระและผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้วผมรู้สึกว่าผมหามันเหลือเกินและแม้ว่าพวกเราจะไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิง 2 คนนี้ผมหมายถึงเราแค่แลกเบอร์โทรและอีเมล์กันเท่านั้นและหลังจากคืนนั้นมาผมก็รู้สึกผิดมากจริงๆ

วันรุ่งขึ้นผมไปเยี่ยม “คาริซ่า” และพบว่าเธออารมณ์เสียมากเธอเจอรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตบางทีฉันอาจค้นหามาจากการใช้แฮชแท็กหรือจากวิธีอื่นแล้วมันเป็นรูปของผมกับแจ็คพร้อมกับผู้หญิง 2 คนนั้นที่กำลังเชียร์ทีมโปรดของพวกเราผมพยายามบอกเธอว่าพวกเราก็แค่บังเอิญนั่งใกล้กันเท่านั้นแล้วไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลยแต่คุณก็คงรู้อยู่แล้วว่าผมโกหกใช่ไหมแล้วหลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้น “แจ๊คกี้” เธอก็เริ่มส่งข้อความมาหาผมแล้วผมรู้สึกว่าผมอยากจะออกไปข้างนอกกับเธอจริงๆตอนนี้ผมสับสนมากผมไม่สามารถทิ้งแฟนสาวที่กำลังป่วยหนักได้แต่ผมก็ไม่สามารถโกหกเธอไปแบบนี้ด้วยเช่นกัน

ถ้าคุณมีไอเดียเสนอว่าผมควรทำยังไงดีได้โปรดบอกผมไม่รู้ในช่องคอมเม้นต์ของวิดีโอนี้ผมรออ่านอยู่นะครับและอย่าลืมกดติดตามช่องนี้เพื่อที่คุณจะได้ไม่พลาดกับเรื่องราวอื่นๆที่น่าสนใจ