ฉันเห็นเรื่องประหลาดตอนที่อยู่กันตามลำพังในป่าแบบข้ามคืน

สวัสดีทุกคนฉันคือ “ไพเพอร์” เราทุกคนชอบดูภาพยนตร์การผจญภัยที่ตัวเองจะต้องพยายามฝ่าฟันสถานการณ์อันท้าทายทั้งหลายที่ทั้งเป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้แต่เรื่องแบบนี้ดีเฉพาะเวลานั่งดูระหว่างที่อยู่บนโซฟาและกินป๊อบคอร์นไปด้วยเท่านั้นแหละไม่ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นในชีวิตจริงซะเมื่อไหร่และจากประสบการณ์ของฉันก็ช่วยพิสูจน์เรื่องนั้นแล้วแม่และพ่อของฉันชอบออกไปตั้งแคมป์กันเสมอและพวกเขาก็พยายามทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อให้ฉันและน้องสาวของฉันได้มีส่วนร่วมเราจะออกไปปีนเขาและแบกเป้ไปเที่ยวในสถานที่ใหม่ๆในทุกหน้าร้อนดังนั้นนี่แหละคือจุดที่เรื่องราวของฉันเริ่มต้นขึ้นจุดหมายใหม่ของเราคราวนี้คือมอนฐานาไปล่องเรือคายัคในแม่น้ำมิสซูรีเราทุกคนตื่นเต้นกันมาก

ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีและฉันสนุกกับชีวิตในดงดิบแบบนี้มากแน่นอน ถ้าไม่นับรวมถึงพฤติกรรมของ “ลิลลี่” น้องสาวของฉันนะมันเป็นแค่เรื่องซ้ำซากเธอมักจะทำให้ฉันประสาทเสียแบบนี้เสมอเธอจะโอดครวญและบ่นและคอยกวนใจฉันอยู่ตลอดเวลาแล้วพ่อกับแม่ก็จะปล่อยให้เธอทำตามใจเสมอ  ในเช้าวันแห่งโชคชะตานั้นเองทุกอย่างผิดเพี้ยนไปหมดตั้งแต่แรกฉันรับหน้าที่เป็นคนทำอาหารเช้าให้ทั้งครอบครัวแล้วก็ทำไหม้คุณต้องเห็นหน้าพ่อนะพ่อฉันชอบวิจารณ์หนักๆเสมอก็เลยตะโกนใส่และเทศนาฉันว่าฉันทำผิดพลาดอยู่ตลอดไม่ว่าจะเป็นวิธีที่ฉันตั้งเต็นท์ผิดหรือใช้เวลาก่อไฟนานแค่ไหนวันนี้เขาจึงตกลงว่าต้องทำให้แน่ใจว่าฉันล่องเรือคายัคของเราได้เร็วพอ

แม่ของฉันและ “ลิลลี่” ไปด้วยกันในเรือลำหนึ่งและฉันกับพ่ออยู่ในเรืออีกลำ ตอนแรกทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดีแต่กระแสน้ำเริ่มรุ่นรุนแรงขึ้นและการควบคุมเรือก็เริ่มยากขึ้นทันใดนั้นเรื่องของแม่และน้องสาวฉันก็ชนเข้ากับหินขนาดใหญ่พลิกคว่ำและทั้งคู่ก็ตกลงไปทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากฉันโดดลงไปในน้ำและจับ “ลิลลี่” เอาไว้แต่ไม่ว่าจะพยายามว่ายทวนกระแสน้ำขนาดไหนเราก็คงลอยไปตามกระแสน้ำสิ่งสุดท้ายที่ฉันเห็นคือพ่อของฉันกำลังพยายามช่วยแม่แต่ฉันไม่รู้เลยว่าพ่อทำสำเร็จหรือเปล่านาทีที่อยู่ในแม่น้ำอันตรายนั้นคือช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของฉันเราแค่ลอยไกลออกไปและออกไปแต่แล้วในที่สุดฉันก็จับกิ่งไม้กิ่งนึงเอาไว้ได้และถ้าเราทั้งคู่ขึ้นจากน้ำหลังจากที่เราเริ่มหายใจทันความคิดฉันก็เริ่มแล่นตอนนี้เราจะทำยังไงกันล่ะเราอยู่ไกลจากพ่อแม่ของเราเกินไปมีเป้ 2 ใบเล็กๆบนหลังน้ำครึ่งขวดได้โทรศัพท์ที่เปียกน้ำชุ่มโชกจะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกไหม

เราต้องหาทางกลับไปหาพ่อแม่ของเราดังนั้นเข็มทิศอันเล็กและความสามารถโดยสัญชาตญาณของฉันจึงเป็นความหวังหนึ่งเดียวโชคร้ายที่ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันผิดหวังเราเดินกันนานหลายชั่วโมงแต่พอถึงจุดหนึ่งฉันก็รู้ว่าเราหลงทางโดยสมบูรณ์แล้วฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ “ลิลลี่” เท้าพองและปากก็กลายเป็นสีดำทะมึนไปหมดดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่ใช่พื้นที่สำหรับนักท่องเที่ยวแล้วเราต้องหาที่ปลอดภัยหลบเพื่อที่จะนอนหลับได้ “ลิลลี่” สิ้นหวังโดยสิ้นเชิงแล้วแต่สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจคือเธอไม่ได้บ่นเลยไม่เลยแม้แต่ครั้งเดียวก็หาถ้ำเล็กๆใกล้แม่น้ำพบและก่อกองไฟเราหิวกันมากและฉันก็รู้ว่าฉันไม่มีอาหารแต่ “ลิลลี่” ช่วยชีวิตเราเธอหยิบห่อคุกกี้ออกมาจากกระเป๋าเป้ซึ่งที่จริงแล้วเธอเอามาจากแม่ของเราอีกทีนี้เป็นเรื่องดีๆเพียงเรื่องเดียวที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวันเลยได้เวลาพยายามข่มตาพักผ่อนสักหน่อยแล้ว

แต่ถึงเราจะเหนื่อยล้าโรยแรงแค่ไหนฉันก็ไม่อาจหลับตาลงได้เรานอนอยู่บนพื้นเย็นๆในตอนที่ “ลิลลี่” ถามฉันเบาๆว่าพ่อกับแม่จะไม่เป็นไรใช่ไหมฉันไม่รู้เลยว่าต้องตอบยังไงฉันคิดเรื่องเดียวกันนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ลิลลี่” นอนเบียดอยู่ข้างตัวฉันเราทั้งคู่ก็หลับไปแต่ไม่นานฉันก็รู้สึกว่าน้องสาวกำลังเขย่าปลุกฉันเสียงของเธอสั่นระริกเธอกำลังกลัวสุดขีดบอกว่าได้ยินเสียงอะไรบางอย่างใกล้ๆถ้ำแล้วฉันก็รู้ว่าฉันก็ได้ยินเช่นกันนั่นเป็นอะไรกันแน่สัตว์คนบ้าหรือพ่อกับแม่ฉันใกล้เข้ามาแล้วดังขึ้นเรื่อยๆเรามองอะไรในความมืดมิดด้านนอกไม่เห็นเลยฉันขุดเอาความกล้าทั้งหมดที่มีและส่องไฟฉายไปทันเวลากับที่เห็นหมาจิ้งจอกขนฟูฟ่องสีแดงโอ้พระเจ้าช่วยฉันโล่งอกขึ้นมาและ “ลิลลี่” ก็ประหลาดใจเอามากๆเธอยังขอกระทั่งว่าจะเอาคุกกี้ให้เจ้าหมาจิ้งจอกสักชิ้นได้ไหม

ในตอนเช้า เราต้องออกเดินทางกันต่อแต่ไม่มีสัญญาณของอะไรเลยไม่มีคนอยู่ไม่มีอะไรสักอย่างฉันพยายามบอกให้ “ลิลลี่” เชื่อว่าจะต้องไม่เป็นไรและฉันเองยังไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูดเลยฉันเริ่มเป็นกังวลกับน้องเธอเริ่มไอและฉันคิดว่าเธอยังมีไข้ด้วยแต่เธอก็ยังพยายามบอกให้ฉันเชื่อว่ายังสบายดีอยู่บอกกันตามความเป็นจริงเลยนะฉันชื่นชมความอดทนของน้องสาวฉันมากเธอพยายามจะมองโลกในแง่ดีและยังมีแก่ใจชมวิวจากนั้นเธอก็เห็นผีเสื้อสวยๆตัวนึงเธอพยายามจะจับมันวิ่งนำไปข้างหน้าหัวเราะร่าทันใดนั้นก็เงียบเสียงลงทันทีฉันรีบเร่งฝีเท้าตามไปทางตรงแนวต้นไม้ที่เห็นว่า “ลิลลี่” หยุดนิ่งไม่หายใจอยู่หลังพุ่มไม้ตรงนั้นมีหมีกริซลี่ตัวใหญ่ทางออกไปแค่ไม่กี่ก้าวฉันจำเรื่องที่พ่อแม่เคยเล่าเกี่ยวกับหมีได้พ่อฉันบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะวิ่งหนีหมีแต่ตัวนี้ยังไม่ทันสังเกตเห็นเรา เรากลั้นหายใจแล้วเริ่มหันหลังเดินไปอีกทางแค่ก้าวพลาดนิดเดียวก็อาจถึงแก่ชีวิตได้

เมื่อเราห่างมามากพอแล้วฉันจึงกระซิบกับ “ลิลลี่” ว่าวิ่งแล้วเราก็ออกวิ่งให้เร็วที่สุดโดยไม่แม้แต่เหลียวหลังไปมอง เป็นปาฏิหาริย์เลยที่วันนั้นเราหนีรอดออกมาได้หลังจากเดินกันมายาวนานหลายชั่วโมงในที่สุดเราก็มีโชคอยู่บ้าง “ลิลลี่” สังเกตเห็นป้ายตรงนั้นมีศูนย์บริการอยู่ไม่ห่างจากจุดที่เราอยู่นักเราแค่ต้องหาที่นั่นให้เจอคุณคงนึกภาพไม่ออกหรอกว่าเราดีใจกันแค่ไหนเมื่อในที่สุดเราก็ออกมาอยู่บนถนนเห็นปั๊มแก๊สแล้วร้านขายของเล็กๆฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะทำได้แต่กลายเป็นว่านี่ยังไม่ใช่ตอนจบของเรื่องเราเข้าไปในร้านขายของและตรงไปหาคนดูแลร้านเพื่อขอความช่วยเหลือเรากำลังจะขาดน้ำหรืออาหารตายได้แต่ดูเหมือนว่าคนดูแลร้านไม่ได้ประทับใจกับเรื่องของเรานักเขามองพวกเราด้วยความสงสัยตั้งแต่หัวจรดเท้าและขอดูเอกสารประจำตัวแต่แน่ละเราไม่มีเอกสารยืนยันอะไรฉันว่าเราคงดูเหมือนขอทานดังนั้นเขาจึงบอกให้เรารีบออกไป

 “ลิลลี่” ร้องไห้โฮฉันถามเขาว่าอย่างน้อยให้เราโทรหาพ่อแม่ได้หรือไม่แต่เขาย้ำว่าเราต้องออกไปและยังขู่ว่าจะเรียกตำรวจซึ่งนั่นแหละคือสิ่งที่เรากำลังต้องการสุดๆไม่นานหลังจากที่ตำรวจยืนยันตัวตนของเราได้เราก็รู้ว่าทั้งพ่อและแม่ของเรายังมีชีวิตอยู่และกำลังตามหาเรา “ลิลลี่” กับฉันแทบกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจในที่สุดคืนนั้นเราก็ได้กลับมาพบกับพ่อและแม่อีกครั้งที่โรงพยาบาลในท้องถิ่นฉันต้องบอกว่าเราทั้งหมดรอดออกมาได้โดยที่ไม่ต้องเจออะไรมากนักแม่ชั้นแขนหักและ “ลิลลี่” ที่น่าสงสารปอดบวมแต่เราทั้งหมดก็ได้บทเรียนพ่อชื่นชมชั้นและบอกว่าภูมิใจในตัวฉันมากในเรื่องที่เอาตัวรอดและหาทางออกจากป่ามาเองได้ตอนนี้ฉันก็ได้รู้จักน้องสาวของฉันดีขึ้นด้วยเธอไม่ใช่แค่เด็กผู้หญิงอารมณ์แปรปรวนอย่างที่ฉันเคยคิดและแน่นอนฉันกล้าเรียกเราทั่งคู่เป็นนักเดินป่าที่มีประสบการณ์ได้แล้วถ้าไปด้วยกันเราจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น 

คุณเคยตกอยู่ในสถานการณ์ยุ่งยากทำนองนี้ไหมคุณเอาตัวรอดมาได้ยังไง “ลิลลี่” และฉันจะดีใจมากแค่ได้ฟังเรื่องราวของคุณอย่าลืมแบ่งปันวิดีโอนี้กับเพื่อนของคุณล่ะบางทีพวกเขาอาจจะคิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจเหมือนกันดูแลตัวเองนะ “ไพเพอร์” เพื่อนของคุณ