ฉันสร้างบล็อกซุบซิบนิรนามขึ้นที่โรงเรียนของฉัน

สวัสดี! ฉันชื่อ ลูซี่ เธอสร้างบล็อกซุบซิบนิรนามขึ้นเพื่อเปิดเผยความลับของผู้คนในโรงเรียนของฉัน   ฉันแค่ต้องการแก้แค้นผู้หญิงที่รังแกฉัน แต่มันกลับเลยเถิดไปมากกว่านั้น

เริ่มจากประวัติย่อ ๆ กันก่อนดีกว่า ฉันอายุ 15 ใส่เหล็กจัดฟันและก็มีสิวที่น่าขนลุกบนใบหน้าของฉัน  นั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ใช่ไหม ใช่..แต่ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าและป็อปปูล่าก็เยาะเย้ยฉันอย่างต่อเนื่อง พวกเขาหัวเราะเยาะแม้ว่าฉันจะแค่เดินผ่านในโรงเรียนและมันทำให้ฉันรู้สึกแย่เพราะพวกเขาสวยและใคร ๆ ก็ชอบพวกเขา

ฉันบอก “แอชลีย์” พี่สาวที่เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วเธอก็บอกว่า ไม่ต้องกังวล เพราะผู้หญิงเหล่านั้นมีความลับที่น่าอับอายและพวกเธอก็ทำเรื่องตลกเหล่านั้นเพราะตัวพวกเธอเองรู้สึกไม่มั่นใจ เธอเล่าให้ฉันฟัง 1 ในนั้นเคยทำวิดีโอร้องเพลงโคฟเวอร์สุดเปิ่นแล้วมันก็กลับเหมือนเป็นหายนะ ถึงแม้ว่าในที่สุดเธอจะลบมันออกไปแล้วแต่บางคนรวมถึงพี่สาวของฉันก็ยังมีมันอยู่ ถึงมันจะค่อนข้างเปิ่นแต่นั่นยังไม่เลวร้ายที่สุด ผู้หญิงอีกคนก็มีเรื่องราวโป๊ะแตกว่าเธอโกหกในสิ่งที่ไม่ได้เป็นอย่างต่อเนื่อง เช่น เธอบอกว่าผมของเธอเป็นสีแดงตามธรรมชาติแต่มันไม่จริงและเธอก็จะบอกว่าพ่อแม่ของเธอรวยซึ่งพวกเขาก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น เธอยังชอบเล่าเรื่องเว่อร์ ๆ ทั้งหมดเกี่ยวกับชีวิตของเธอในขณะที่ความเป็นจริงแล้วชีวิตของเธอที่สุดแสนจะธรรมดา เธอเคยถึงกับเล่าเรื่องราวว่าผู้ชายจะมาทำร้ายเธอแต่เธอก็หนีรอดมาได้ เธออธิบายรายละเอียดซึ่งแต่งมาทั้งหมด 100% 

พี่สาวของฉันกำลังดูรายการทีวีเก่าที่ชื่อว่า Gossip Girl ในเรื่องเป็นเด็กสาวที่สร้างบล็อกนิรนามซึ่งเธอจะคอยเปิดเผยข่าวลือและความจริงที่น่ากลัวเกี่ยวกับตัวละครอื่นๆ ดังนั้นฉันจึงคิดแผนออกได้อย่างง่ายดาย ฉันสร้างบล็อกนิรนามขึ้นมาซึ่งฉันได้โพสต์หลายข้อความเกี่ยวกับผู้หญิงเหล่านั้น ฉันจะเขียนถึงพวกเธอในลักษณะที่น่าสะอิดสะเอียนและก็ประชดประชัน ฉันยังพบวิดีโอที่น่าอับอายการร้องเพลงของผู้หญิงคนนั้นและฉันก็แชร์มันในกลุ่มเฟสบุ๊คโรงเรียนของเรา ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้ก็ยอดเยี่ยมมาก ปรากฎว่ามีผู้คนจำนวนมากไม่ชอบผู้หญิงเหล่านี้ เพราะพวกเขารู้สึกเอียนกับพวกหล่อนเต็มทนและมันก็สุดยอดไปเลยที่เห็นว่าทุกคนมีปฏิกิริยายังไง ตอนนี้ทุกคนหัวเราะคิกคักและก็ซุบซิบเกี่ยวกับผู้หญิงพวกนั้นซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน และสาวๆเหล่านั้นน่ะหรอ พวกหล่อนก็โกรธมากเลยทีเดียว เอาจริงๆฉันรู้สึกเหมือนเป็นฮีโร่เลยละ ถ้าจะให้ถูกต้องคือฉันควรจะลบบล็อกนี้ทิ้งทันที

แต่ฉันกลับอยากใช้ให้มันมากกว่านี้ ขณะเดียวกันก็มีนักเรียนคนอื่นๆเริ่มส่งข้อความความลับต่างๆเกี่ยวกับผู้คนมาให้ฉัน ดังนั้นฉันจะยังคงทำบล็อกนี้ต่อไป โพสต์สิ่งต่าง ๆเกี่ยวกับคนที่สมควรจะได้รับการเปิดโปงและจากนั้นฉันก็จะเดินผ่านโรงเรียนราวกับเป็นราชินี แม้จะไม่มีใครรู้ว่าฉันเป็นคนทำมัน ต่อมาฉันเริ่มโพสต์ข้อความเกือบทุกอย่างแม้แต่กับคนที่เห็นได้ชัดว่าไม่สมควรได้รับการเปิดเผยหรือเป็นที่พูดถึงในโรงเรียน และความนิยมในบล็อกของฉันก็เพิ่มขึ้น ดังนั้นมันจึงส่งผลกระทบต่อผู้คนมากมายยิ่งกว่าตอนที่ฉันเริ่มสร้างมัน ส่วนใหญ่มันก็จะเป็นเรื่องราวไร้เดียงสาบางครั้งฉันก็จะเปิดเผยความสัมพันธ์ลับที่บางคนมีและก็โพสต์แบบนั้นน่ะได้รับความนิยมมากที่สุด แต่ก็มักจะทำลายชื่อเสียงของคนดีบางคนไปด้วย ฉันไม่ใช่ฮีโร่อีกต่อไปแล้วแต่ฉันเป็นคนเลว และผลที่ตามมาก็มาถึง ฉันได้รับข้อความ ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร! มันน่ากลัวมาก ฉันเริ่มมองไปรอบๆ พยายามหาคนที่มองมาที่ฉันแบบแปลกๆ ฉันหวาดระแวงอย่างหนักและก็แน่ใจคนจำนวนมากมองมาที่ฉันอย่างประหลาด ในที่สุดครูก็ค้นพบเกี่ยวกับบล็อกของฉัน ฉันถึงกับตัดสินใจที่จะโพสต์เกี่ยวกับตัวฉันเพื่อที่ลบข้อกังขาต่างๆ

แต่ฉันไม่สามารถทำมันได้ทันเวลาเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นซะก่อน ต่อมาเย็นวันนั้นฉันอยู่ที่บ้านมีคนขว้างก้อนหินผ่านทะลุหน้าต่างของเรา พ่อและแม่ของฉันโกรธและคิดว่ามีพวกป่าเถื่อนมาทำอย่างงั้นแต่ฉันรู้ว่ามันไม่จริงและพี่สาวของฉันก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอมาที่ห้องของฉันและถามว่าฉัน “เธอเป็น Gossip Girl และคนที่ปาหินนี้ก็ทำเพื่อแก้แค้นเธอใช่ไหม’’ ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถโกหกได้ ฉันก็เลยตอบไปว่าใช่ “แอชลีย์” บอกว่า ฉันควรหยุดทำบล็อกนี้ทันทีและสารภาพกับพ่อแม่ ฉันสัญญาว่าฉันจะหยุดทำบล็อกแต่ฉันไม่ได้อยากบอกพ่อแม่ แต่เธอบอกว่าถ้าฉันยังไม่ยอมรับตัวเองเธอจะทำแทน!

ดังนั้นฉันจึงยอมรับและสารภาพกับพ่อแม่ทุกอย่าง พวกเขาโกรธและก็ลงโทษฉัน จำกัดการใช้อินเทอร์เน็ตของฉันและฉันก็คิดว่าในที่สุดมันก็จบลงแล้ว แต่ไม่ใช่ 

1 สัปดาห์หลังจากที่ฉันหยุดทำบล็อก เพื่อนร่วมชั้นของฉัน “โจ” เข้ามาหาฉันด้วยรอยยิ้มและก็บอกว่า ฉันดีใจที่คุณหยุดทำเช่นนี้ ฉันตกใจเลยฉันถามว่าเขารู้ได้ยังไง เขาหัวเราะคิกคักและก็พูดว่า “ฉันรู้อยู่แล้วละ ฉันจับตามองดูเธออยู่และเธอก็เปลี่ยนไปหลังจากบล็อกนี้เริ่มดีขึ้น ฉันเขียนข้อความไปเพื่อดูว่าเธอจะมีปฏิกิริยายังไง และเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากได้รับมัน’’ ฉันประทับใจมากแต่จากนั้นฉันถามเขาว่า “แต่ทำไมนายถึงขว้างก้อนหินใส่หน้าต่างบ้านของฉันละ’’ เขาสับสนแล้วก็พูดว่า “ฉันไม่ได้ทำ’’ ถ้าอย่างนั้นใครละ ความจริงถูกเปิดเผยในไม่ช้า เด็กสาวคนดัง 2 คน โพสต์ข้อความยาวเหยียดเผยให้เห็นตัวตนของหญิงสาวจอมซุบซิบเพียงแต่พวกเขาคิดว่า “แอชลีย์” พี่สาวของฉันเป็นคนทำ ตอนแรกพวกเขาคิดว่าคนที่จะทำเรื่องพวกนี้ได้น่าจะเป็นคนใกล้ตัวที่จะรู้ความลับเหล่านี้ แต่จากนั้นพวกเขาก็ตระหนักว่าพี่สาวของฉันรู้เรื่องพวกนี้เหมือนกันและเธอก็สนใจรายการทีวี Gossip Girl ซะด้วย บางทีอาจจะเป็นแฟนหนุ่มของพวกหล่อนที่ขว้างก้อนหินใส่บ้านเรา 

“แอชลีย์” ไม่ปฏิเสธอะไรเธอพยายามปกป้องฉัน เธอรับโทษและกำลังเผชิญหน้ากับความกดดันและความเกลียดชังจากทั้งโรงเรียน ฉันกลัวแต่ยิ่งกว่านั้นฉันรู้สึกละอายใจกับการกระทำของฉันที่มีต่อพี่สาว และทั้งหมดนี้เพียงเพราะฉันไม่มั่นใจเกี่ยวกับสิวและเหล็กจัดฟันของฉันแค่นั้นเอง ดังนั้นฉันต้องทำสิ่งที่ถูกต้อง จริงๆ แล้วฉันได้สร้างโพสต์ว่าฉันสร้างบล็อกนี้และทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับมัน ฉันไปหาครูและบอกความจริงกับเขา ผู้คนเริ่มเกลียดฉัน ใช่และฉันก็มีปัญหามากมายเพราะมัน พวกสาวๆสุดฮอตพวกนั้นยังคงล้อเลียนฉัน และเกือบทุกคนในชั้นเรียนไม่พูดกับฉันเลย แต่ยังมีคน 2คนที่คอยอยู่กับฉัน “แอชลีย์” ภูมิใจในตัวฉันมากและบอกว่าฉันทำสิ่งที่ถูกต้อง เธอบอกว่า ภูมิใจที่มีฉันเป็นน้องสาว และคนที่ 2 ที่น่าประหลาดใจก็คือ “โจ” ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาไม่โกรธที่ฉันทำบล็อกนั้น เขาเข้าใจมากและบอกว่าจริงๆ แล้วเขาสนุกกับการพยายามค้นหาว่าเป็นใครซึ่งตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว ไม่นานมานี้ฉันถอดเหล็กดัดฟันออกและแน่นอนว่าผู้คนเริ่มลืมสิ่งที่ฉันทำเมื่อเวลาผ่านไป

ตอนนี้ฉันพยายามจดจ่อกับการเห็นคุณค่าในตนเอง เพราะในขณะที่ฉันทำบล็อกมันทำให้ฉันรู้ว่าแต่ละคนก็มีปัญหาเหมือนฉันแหละทั้งเรื่องสิวหรืออะไรพวกนั้น มันไม่ใช่เรื่องใหญ่มันเป็นฉันที่กลัวและก็ละอายใจตัวเองและมันทำให้ฉันทำสิ่งเลวร้าย ฉันหมายถึงฉันพยายามแก้แค้นแทนที่จะทำให้มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่อย่างน้อยมันก็ตื่นเต้นดี

กดไลค์ให้กับเรื่องนี้ถ้าคุณพบว่ามันเป็นสิ่งที่น่าสนใจและคิดว่าฉันสมควรได้รับสิ่งที่เกิดขึ้นในที่สุดและอย่าลืมกดติดตามด้วยนะ