แฟนฉันไม่อาจละสายตาจากแม่ฉันได้
สวัสดีฉันชื่อ “ซิลเวีย” และนี้ก็คือเรื่องราวเรื่องการเอาชนะกันเรื่องความรักระหว่างฉันและแม่ฉันเองตอนฉันอายุ 17 ปี ฉันเริ่มคบกับ ”พอล” เขาอายุ 18 เป็นผู้ชายนิสัยดีและฉันก็ชอบเขามากเวลาออกไปไหนมาไหนกับเขาจะสนุกมากเสมอและหลังจากนั้นไม่นานฉันก็คิดว่าฉันรักเขาแล้ว ในขณะนั้นมีปัญหาแค่หนึ่งเดียว แม่ฉันเองแม่เป็นผู้หญิงที่สวยมากได้ดูเด็กกว่าอายุจริงถึง 10 ถึง 20 ปี
ตอนแรกการคบกับ ”พอล” เป็นไปได้ด้วยดีทุกอย่างแต่แล้วเมื่อฉันแนะนำเขาให้แม่ของฉันรู้จักและเขามองเธอด้วยสายตาประหลาดสุดๆ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเห็นแม่ของฉันเป็นฉันในเวอร์ชั่นที่สวยกว่าตลอดค่ำวันนั้น ”พอล” พูดคุยและหัวเราะเฮฮากับแม่ฉันและแม่ก็สนุกสนานกับการที่มีเขาอยู่ด้วยฉันรู้สึกอย่างกับเป็นส่วนเกินในบทสนทนาพวกเขาไม่ได้มองมาที่ฉันด้วยซ้ำ
หลังจากนั้น ”พอล” ยังพูดต่ออีกหลายครั้งว่าแม่ของฉันเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมขนาดไหนและฉันก็เริ่มวิตกกังวลว่าแฟนฉันชอบแม่ของฉันจริงๆ หรือเปล่าเรื่องนี้เป็นไปได้จริงๆหรอฉันเลือกที่จะลืมๆ มันไปถ้าไม่นับเรื่องนั้น ”พอล” เป็นผู้ชายที่น่ารักแต่บางทีเขาก็คงแค่อยากให้แม่ฉันชอบเขาเพื่อเป็นการทำเพื่อฉันแต่ทุกครั้งที่พวกเขาพบกันเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นอีกพวกเขาจะคุยกันนานมากเมื่อฉันลองส่งสัญญาณเป็นนัยๆ ว่าน่าจะได้เวลาที่เราต้องไปทำอย่างอื่นโดยไม่มีแม่ฉันไปด้วยแล้ว
”พอล” จะยิ่งมีปฏิกิริยาชัดเจนมีอยู่ครั้งนึงเพราะวางแผนว่าจะดูหนังกันที่บ้านตอนหัวค่ำแล้ว ”พอล” ก็ตัดสินใจชวนแม่ฉันมาดูกับเราด้วยฉันเลยนั่งอยู่ตรงนั้นดูพวกเขาพูดคุยและหัวเราะกันละมุดหน้าอยู่กับถังป๊อปคอร์นหลังจากเรื่องนี้ฉันเลยตัดสินใจว่าต้องแยกพวกเขาให้อยู่ห่างๆกันฉันพยายามออกไปข้างนอกกับ ”พอล” ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และถ้าเขาออกปากว่าจะไปที่บ้านฉัน ฉันมักจะหาข้ออ้างหลบเลี่ยงอย่างไม่ยากหรือมีกิจกรรมอะไรๆ ที่ดีกว่านั้นในเมืองครั้งหนึ่งฉันเคยบอกกระทั่งว่าแม่ฉันป่วยแล้ว ”พอล” ก็ถามว่า “โอ้ว เธอเป็นอะไรมากไหมบางทีเราน่าจะซื้ออะไรสักอย่างให้เธอนะเธอคงต้องทานยาด้วยใช่ไหม” ทุกครั้งที่อะไรแบบนี้เกิดขึ้นฉันอยากคุยกับเขาแต่ฉันจะเริ่มบทสนทนาแบบนั้นได้ยังไงนี่คุณแฟนคะคุณเป็นไปได้ไหมว่าคุณอาจจะตกหลุมรักแม่ฉันอยู่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุดพูดถึงแม่และฉันคิดว่าทุกอย่างก็คงจบลงแล้ว
แต่แล้วแม่ฉันก็สร้างความประหลาดใจให้ฉันอย่างรื่นเริงด้วยการซื้อตั๋วไปเที่ยวต่างเมืองหลายวันให้เราทั้งหมดแม่อธิบายว่าตั๋วนี้ราคาถูกมากและแม่ก็ไม่อยากพลาดโอกาสไปตลอดทางไปต่างเมือง ”พอล” และแม่เริ่มคุยกันอีกครั้งและฉันก็พยายามบอกตัวเองว่าทุกอย่างปกติดีแล้วฉันก็ยังเป็นส่วนหนึ่งในบทสนทนานั้นด้วยเมื่อเราไปถึงที่นั่นมันเยี่ยมมากเราได้พักในโรงแรมดีๆและทิวทัศน์ที่เราไปเที่ยวชมก็ยังสวยงามมากฉันยังเวลาได้อยู่กับ ”พอล” ตามลำพังด้วยในตอนที่แม่ของฉันไปเจอกับเพื่อนนานหลายชั่วโมงเรากินไอศครีมและเดินเล่นในสวนแบบคู่รักแล้วตอนนั้นฉันก็เลิกวิตกกังวลโดยสมบูรณ์ฉันคิดว่าใช่แล้วฉันแค่วิตกจริตไปเองทั้งนั้นแต่ความรู้สึกนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน
ในที่สุดฉันก็ตระหนักว่าฉันคิดถูกมาตลอดคืนวันนั้นฉันเหนื่อยมากเลยหลับไปนานถึง 10 ถึง 11 ชั่วโมงฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งปรากฏว่าทั้ง ”พอล” และแม่หายไปอย่างไร้ร่องรอยฉันตามหาพวกเขาทุกคนทุกแห่งพยายามหาพวกเขาทั้งสองคนฉันคิดว่าพวกเขาอาจจะอยู่ในร้านกาแฟของโรงแรมแต่ก็ไม่ฉันโทรหา ”พอล” เขาไม่รับสายจากนั้นฉันเลยโทรหาแม่แล้วถามว่าพวกเขาอยู่ไหนแม่ตอบว่า “โอ้ เราตกลงกันว่าไม่อยากขัดจังหวะการนอนของลูกก็เลยเข้ามาในเมืองกันเองเราจะกลับไปอีก 1 ชั่วโมงแล้วหนูค่อยมากับเรานะ” อะไรนะฉันเดือดพล่านด้วยความโกรธโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะสถานการณ์แปลกประหลาดที่ฉันต้องเผชิญฉันอารมณ์ไม่ดีอย่างมากตลอดการออกไปเที่ยวที่เหลือและไม่ได้พูดอะไรมากนักพ่อและแม่ถามฉันว่าฉันป่วยหรือมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าแต่ฉันปฏิเสธเมื่อพวกเขาวางแผนจะเข้าไปในเมืองอีกครั้งฉันบอกว่าฉันไม่อยากไปแล้วขอพักผ่อนอยู่ที่โรงแรมฉันหวังว่า ”พอล” หรือน้อยอย่างแม่ฉันจะคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่พวกเขากลับจากไปอย่างมีความสุขโดยไม่มีชั้นหลังจากเรากลับมาในที่สุดฉันก็ตัดสินใจทำอะไรให้ตรงไปตรงมาค่ำวันหนึ่งเมื่อพอและฉันออกมาข้างนอกด้วยกันฉันรวบรวมความกล้าถามเขาออกไปด้วยท่าทางที่ตรงไปตรงมาว่า ”พอล” เธอชอบแม่ฉันหรอ? เขาทำท่าทีเหมือนว่าหมายความว่ายังไงและฉันก็แค่จ้องหน้าเขาเพราะเขารู้ดีอยู่แล้วว่าฉันหมายความว่ายังไง เค้าเกาต้นคอและมองไปทางอื่นฉันไม่อยากสนทนาเรื่องนี้เลยสักนิดหลังจากนั้นไม่นานเขาพูดว่าไม่แน่ละว่าไม่ก่อนหล่อนเป็นแม่ของเธอฉันแค่พยายามทำตัวดีๆฉันอธิบายว่าฉันรู้สึกแปลกๆแล้วไม่สบายใจแค่ไหนทุกครั้งที่เขาให้ความสนใจแม่ฉันอย่างมากไม่ใช่ฉันเขากล่าวขอโทษดังนั้นฉันเลยคิดว่าจะให้โอกาสเขาอีกสักครั้งความสัมพันธ์ของเราเป็นไปได้ด้วยดีในอีกหลายสัปดาห์ถัดมาเขาให้ความสนใจฉันเสมอไม่เคยพูดถึงแม่ฉันอีกและนั่นก็กลับไปเป็นเหมือนก่อนที่เขาจะพบเธอฉันมีความสุขมาก
แต่แล้วฉันก็เห็นแชทระหว่างเขาและแม่บนโทรศัพท์ของเขาเขาพยายามแก้ตัวแล้วฉันก็ยืนขึ้นจากมาโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียวฉันแหลกสลายโดยสิ้นเชิงนับจากนั้นไม่อยากจะเชื่อว่าแม่ฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันเลิกกับ ”พอล” ฉันไม่ได้บอกเรื่องนี้กับแม่เพราะฉันโกรธมากและแม่ก็ไม่เข้าใจว่านั่นอาจทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดแต่แล้วแม่ก็ทำให้สถานการณ์ย่ำแย่ยิ่งกว่าก่อนหน้าครั้งหนึ่งฉันเห็นพวกเขาเดินด้วยกันได้ที่นั่นก็ไม่ได้ไกลจากบ้านฉันเลยที่จริงแล้วนั่นเป็นสถานที่ที่ ”พอล” และฉันเคยไปเดินเล่นด้วยกันบ่อยๆฉันแทบไม่อาจทนมองใบหน้าอันมีความสุขหรือได้ยินพวกเขาหัวเราะกันได้
เมื่อแม่กลับถึงบ้านฉันกำลังร้องไห้แม่ถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เธอรู้อยู่แล้วฉันบอกไปว่าทำไมถึงทำแบบนี้กับหนูแม่ก็รู้ว่าหนูชอบเขาแม่ควรจะเป็นแม่ของหนูทำไมหนูต้องสู้กับแม่เพื่อแย่งแฟนตัวเองด้วยทำไมถึงแชทกับเขาหรือออกไปเดทกับเขาแม่บอกว่าไม่ใช่แบบนั้นเธอชอบการที่เขาไปไหนมาไหนด้วยเท่านั้นเองฉันเหนื่อยกับคำโกหกของเธอแล้วฉันเลยเข้าไปในห้องแล้วล็อคประตูหลังจากนั้น 1 ชั่วโมงแม่มาเคาะประตูแต่ฉันไม่ยอมให้เธอเข้ามาวันต่อมาเมื่อแม่กลับมาจากที่ทำงานเธอซื้อต่างหูสวยๆมาให้ฉันเธอบอกว่าเธอขอโทษแล้วเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก
ฉันเดาว่าแม่คงจะเหงาและชอบที่มีเด็กหนุ่มๆมาให้ความสนใจเรื่องที่มั่นคงทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเด็กลงหลังจากเรื่องทั้งหมดนี้ฉันยอมยกโทษให้แม่ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะยังไงเธอก็ยังคงเป็นแม่ฉันแล้วก็เป็นแม่ที่ดีคนหนึ่งถ้าไม่รักสิ่งที่เกิดขึ้นแต่หัวใจฉันสลายแล้วตอนนี้ฉันก็ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่ฉันไม่คุยกับ ”พอล” อีกเลยหลังจากนั้นฉันไม่เก็บความไม่พอใจที่ดีต่อแม่ไว้แต่แน่นอนที่สุดว่าฉันคงต้องคิดแล้วคิดอีกถ้าต้องแนะนำแฟนในอนาคตของฉันให้แม่รู้จัก
คุณคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันควรทำตัวสบายๆต่อสิ่งที่เกิดขึ้นหรือเรื่องนี้มีปัญหาแน่ๆแบ่งปันความคิดของคุณในช่องคอมเมนต์และกดติดตามช่องของเรา
