หน้าผมเปลี่ยนไป

ไงครับผมชื่อว่า “อเล็กซ์” และผมจะเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังเชื่อผมเถอะนะว่ามันสำคัญต่อผมมากๆเลยเรื่องก็คือผมใช้ชีวิตอยู่กับคน 3 คนนะครับพร้อมๆกันทั้ง 3 คนในเวลาเดียวกันด้วยมันเป็นไปได้ยังไงกันเนี่ยอดใจรอกันหน่อยเดี๋ยวพวกคุณก็จะได้รู้แน่นอนแต่ก่อนอื่นเลยผมไม่ได้เป็นคนฉลาดหรือหล่อขั้นเทพดูหน้าผมสิแต่ชีวิตก็มอบโชคอันน่าเหลือเชื่อมาให้ผมเสมอน่ะมันดูเหมือนมีใครสักคนคอยช่วยเหลือผมอยู่ตลอดเวลาและมอบทุกอย่างที่ผมต้องการผมเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยพ่อแม่ผมเป็นนักธุรกิจที่การงานรุ่งเรืองและเพราะผมเป็นลูกคนเดียวผมเลยได้ของดีทุกอย่างเลยทั้งโรงเรียนสุดหรูของเล่นและเสื้อผ้าโรงเรียนชั้นนำสาวสวยมากมายแต่อย่าคิดว่าพ่อแม่เศรษฐีของผมคือคนที่ปกป้องผมนะผมแค่โชคดีมากๆเฉยๆแม้ว่าจะไม่เกี่ยวกับพวกท่านเลยก็ตามยกตัวอย่างตอนผมอายุ 13 ผมได้ชวนเพื่อนร่วมห้องเข้าไปในหลังบ้านของเพื่อนบ้านและพ่นสีโรงรถของเขาแถมเล่นสเก็ตบอร์ดในสระน้ำโล่งของเขาด้วยมันผิดกฎหมายแหละแต่ผมคิดว่ามันคงสนุกดีพวกเราสนุกสุดเหวี่ยง

จนเมื่อเพื่อนบ้านโมโหเรียกตำรวจมาทุกคนโดนจับทุกคนเลยยกเว้นผมเพื่อนร่วมห้องของผมโดนกักบริเวณเดือนนึงในขณะที่พ่อแม่ผมซื้อสเก็ตบอร์ดใหม่ให้คุณยังไม่เชื่อเหรอตอนผมอายุ 16 น่ะผมไปแข่งปั่นจักรยานผาดโผนที่จัดขึ้นในเมืองผมไม่ใช่คนเก่งอะไรมากแต่ก็หวังว่าอยากจะชนะแต่ทว่าในวันก่อนแข่งคู่แข่งคนนึงของผมแขนเจ็บและอีกคนนึงโดนขโมยจักรยานแล้วพวกคุณคงเดาได้ว่าผมชนะการแข่งนั่นผมมีแฟนสาวซึ่งเพราะโชคช่วยเหมือนกันผมกับเพื่อน “สตีฟ” ต่างชอบสาวที่ชื่อ “เมโลดี้” เธอคือสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียนราชินีงานพรอมผมอยากไปเดทกับเธอแต่เธอชอบ “สติฟ” ซึ่งเขาเล่นอเมริกันฟุตบอลเขาโตกว่าผมด้วยศึกนี้ผมไม่มีหวังเลยแต่ทั้งคู่คบกันได้ไม่นานในตอนนั้นพ่อแม่ของ “สตีฟ” ก็หย่ากันและ “สตีฟ” ต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ที่เมืองอื่นแน่นอน “เมโลดี้” ก็กลับมาคบกับผมแทนตอนผมอายุ 19 พ่อแม่ผมก็เสียมันเศร้ามากเลยนะแต่มองได้ยินแค่ชื่อผมได้มรดกของพวกท่านและมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ในชีวิตนี้แล้วด้วยไม่นานผมก็เชื่อว่าความโชคดีของผมมันไม่มีวันหมดผมชอบที่จะลองเสี่ยงและได้ทุกอย่างที่หวังไว้ว่าจะได้ทุกอย่าง

อย่างการแข่งมอเตอร์ไซค์กับผู้ชายที่ว่าบ้าบิ่นก็เหมือนกันถือเป็นงานอดิเรกของผมเลยผมไม่ได้สวมหมวกกันน็อคเพราะเชื่อในความโชคดีของตัวเองสุดๆเพื่อนผมจะไปหลายคนแล้วแต่ผมก็ไม่มีรอยถลอกด้วยซ้ำผมถึงขั้นได้ฉายานำโชคใช่นั่นคือเมื่อก่อนแต่วันนึงก็เกิดเรื่องขึ้นพวกเราแข่งมอเตอร์ไซค์กันบนถนนไฮเวย์อันว่างเปล่าเหมือนอย่างเคยพวกเราขับกันเร็วทีเดียวและผมก็ไม่ได้สวมหมวกกันน็อคผมชอบให้ลมพัดผ่านเส้นผมความรู้สึกมันดีมากเลยผมลองหลับตารับลมรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบอยู่ตรงหน้าทันใดนั้นล้อหน้าก็สะดุดผมกระเด็นออกมาจากรถสิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นคือถนนที่เข้ามาใกล้ขึ้นและจากนั้นทุกอย่างก็มืดดับลงผมจำเหตุการณ์ต่อมาได้อย่างไม่ประติดประต่อนักรถพยาบาล โรงพยาบาล เหล่าคุณหมอโน้มตัวมาหาผมเมื่อผมได้สติขึ้นมาผมก็รู้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลมีอุปกรณ์ของโรงพยาบาลติดตัวอยู่หัวผมโดนพันผ้าไว้แทบมิดแฟนสาวผม “เมโลดี้” นั่งอยู่ข้างๆและจับมือผมไว้ความคิดแรกที่ผุดขึ้นคือโชคของผมหมดแล้วบางทีผมคงทำอะไรผิดไปแต่แล้วคุณหมอก็เข้ามาในห้องและเล่าทุกอย่างให้ผมฟังปรากฏว่าหลังคมล้มหัวผมก็กระแทกกับยางมะตอยแรงมากจนกะโหลกร้าวและผิวหนังบนหน้าผมก็เกือบหลุดออกมาทั้งยวง

คุณหมอบอกว่าโอกาสที่ผมจะรอดน้อยจนแทบน้อยจนแทบไม่เหลือแต่ผมยังมีโชคที่รถพยาบาลผ่านมาในจังหวะนั้นพอดีและตัวผมก็ถูกนำส่งมาโรงพยาบาลมันแปลกมากเลยเพราะทำไมไม่รู้เพราะวันนั้นเป็นวันที่ศัลยแพทย์มือทองของโรงพยาบาลอยู่เวรดึกเขาคือคนที่ช่วยผมเอาไว้ผมยิ้มใต้ผ้าพันแผลอยู่บนเตียงที่นอนอยู่เพราะนั่นคือตอนที่ผมรู้ว่าโชคของผมยังไม่หมดผมอาการดีขึ้นเร็วมากๆหมอทุกคนในโรงพยาบาลตกใจมากว่าผมฟื้นตัวจากอุบัติเหตุร้ายแรงขนาดนั้นเร็วขนาดนี้ได้ยังไงแต่ผมก็รู้ว่าที่ผมหายได้ก็เพราะว่านั่นเป็นโชคของผมนั่นแหละผมออกจากโรงพยาบาลประมาณเดือนนึงจากนั้นอย่างเดียวที่ทำให้ผมนึกถึงอุบัติเหตุครั้งนั้นชื่อมอเตอร์ไซค์ที่พังยับและหน้าใหม่ของผมใช่ครับหน้าผมเปลี่ยนไปเลยสุดเท่ด้วยแผลเป็นที่เตะตาจากอุบัติเหตุครั้งนั้นผมก็โดนยกย่องเพิ่มเป็นคนชื่อเจ๋งขึ้นภูเขาเรียกผมว่าพ่อหนุ่มดวงแข็งและ “เมโลดี้” กับผมก็เป็นจุดสนใจในทุกปาร์ตี้

คุณคิดว่าหลังจากนั้นผมหยุดซึ่งหรือเปล่าไม่อยู่แล้วผมถอยมอเตอร์ไซค์คันใหม่ซึ่งแรงและเร็วกว่าเดิมแล้วเราก็เริ่มกลับไปแข่งกันเหมือนอย่างเคยแต่ผมเริ่มใส่หมวกกันน็อคแล้วปลอดภัยให้หน่อยเป็นอีกครั้งที่ผมอยู่ได้ด้วยดวงของตัวเองล้วนๆแต่ว่าวันนึงก็เกิดเหตุอีกครั้งระหว่างการแข่งผมตัดสินใจฝ่าไฟแดงชนไม่ทันเห็นว่ามีรถแล่นมาจะชนผมผมเบรคทันวุดวิดแต่รถคันนั้นไถลไปชนกับต้นไม้คนขับเป็นชายสูงวัยเขากระแทกกับกระจกด้านหน้าและสลบไปพวกเราโทรเรียกรถพยาบาลทันทีชายชราจึงถึงโรงพยาบาลเร็วมากพวกตำรวจสอบสวนผมอยู่นานมากแต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ปล่อยตัวผมวันถัดมาผมก็คิดว่าตัวเองโชคดีเหมือนอย่างที่เคยและปาฏิหาริย์เสกปัญหาผมให้หายไปแต่ทันใดนั้นเองบ้างก็ดังพวกตำรวจมาหาแล้วพวกเขาก็จับกุมผมที่สถานีเขาแจ้งผมว่าชายชราที่ขับรถเสียชีวิตในคืนนั้นและตอนนี้ผมก็ต้องขึ้นศาลข้อหาฆ่าคนโดยไม่เจตนาผมจะไม่ได้ประกันตัวแล้วบอกให้รอขึ้นศาลเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมกลัวนี่ดวงเราหมดแล้วเหรอผมไม่อยากเชื่อเลยอีกอย่างเพื่อนก็ไม่มาให้กำลังใจสักคนมีแต่ “เมโลดี้” คนเดียวที่มาหาบ้างและพยายามให้กำลังใจผม 

1 เดือนถัดมาผมเหนื่อยมากเตรียมใจเจอทุกผลของการกระทำแต่ลึกๆในใจผมก็หวังว่าตัวเองจะโชคดีและโชคก็เข้าข้างผมอีกครั้งทนายที่ว่าความให้ผมพิสูจน์ว่าผมไม่เห็นไฟแดงเพราะไม่นานนี้ผมไปผ่าตัดใบหน้ามาและมีปัญหาด้านการมองเห็นแต่ก็เกิดเรื่องแปลกขึ้นเมื่อภรรยาของผู้ตายเข้ามาหาผมจ้องตาของผมแล้วบอกว่าเธอขอถอนฟ้องเธอบอกว่าอีกไม่นานเธอจะเข้าใจเองว่าต้องทำอะไรเธอหมายความว่าอย่างไรช่วยผมเอาไว้ได้อีกครั้งผมโดนปล่อยตัวแล้วไม่ต้องจ่ายค่ากลับหลังจากนั้นผมก็เริ่มมองชีวิตในมุมต่างไปผมควรเลิกท้าตายพึ่งดวงเอาตัวรอดไหมใช่โชคยังเข้าข้างผมอยู่แต่มันไม่ได้ทำทำให้ผมมีความสุขแล้วนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นหลังผมเปลี่ยนใบหน้าผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดไปแล้วลืมคำพูดของหญิงคนนั้นไม่ได้เลยไม่นานเธอจะเข้าใจเองว่าต้องทำอะไรเล่าแบบสั้นๆคือผมขายมอเตอร์ไซค์และเลิกแข่งรถเลยผมไม่อยากอยู่กับคนที่หักหลังผมอีกแล้วมีแต่ “เมโลดี้” ที่อยู่กับผมแต่ทว่าเธอก็งานยุ่งเราเลยเจอกันน้อยลงและน้อยลงเรื่อยๆ

วันหนึ่งพวกเราอยู่ในคาเฟ่และคุยเรื่องสัพเพเหระกันผมอยากบอกสิ่งที่ติดใจอยู่นานให้ฟังแต่ผมก็รู้สึกว่าลิ้นตัวเองไม่ขยับผมพูดอะไรไม่ได้เลยผมปวดหัวหนักแล้วเริ่มตัวสั่นผมเห็น “เมโลดี้” ตะโกนให้เรียกหมอมาทีผมค่อยๆร่วงจากเก้าอี้ลงไปนอนกับพื้นเมื่อผมได้สติผมก็พบว่าตัวเองกลับมาอยู่ที่โรงพยาบาลอีกครั้งนอนอยู่บนเตียงเดิมด้วยซ้ำแล้ว “เมโลดี้” ก็อยู่กับผมเหมือนเคยก็ได้ขึ้นเนี่ยเมื่อคุณหมอมาหาผมมองเขาผมรู้ว่าสถานการณ์ไม่ดีหมอบอกว่าพวกเขาตรวจศีรษะผมแล้วผลที่ได้ก็ไม่ดีเลยเรื่องคือหลังจากอุบัติเหตุก็มีเนื้องอกในสมองซึ่งตอนนี้กำลังกดเส้นเลือดอยู่แล้วทุกวันเนื้องอกก็ยิ่งโตขึ้นแต่ที่แย่ที่สุดคือผมผ่านมันออกไม่ได้เรื่องนี้ทำผมช๊อกสุดๆเลยมาได้แค่นี้เหรอแล้วโชคที่เคยช่วยเราเอาไว้ไปไหนหมดบางทีโชคคงไม่ถาวรและผมก็ใช้มันไปหมดแล้วความรู้สึกผมตอนนี้คือย่ำแย่มาก “เมโลดี้” กลับแล้วส่วนผมก็นอนโรงพยาบาลพวกเขาจ่ายยาเพื่อบรรเทาอาการของผมตอนนี้ผมเลยอยู่ในโรงพยาบาลมาได้

เดือนนึงแล้วทุก 2-3 วันหมอจะจ่ายยาใหม่ให้และทดสอบแต่ผมกลับมีแต่จะแย่ลงตลอดช่วงนี้ผมเฉียดดายอีกหลายครั้งแต่หมอก็ช่วยผมไว้ได้ทุกครั้ง “เมโลดี้” มาเยี่ยมน้อยลงๆ ครั้งล่าสุดที่เธอมาเมื่อสัปดาห์ก่อนจะมาบอกเลิกปรากฏว่าเธอคบกับชายอื่นมาหลายเดือนแล้วเธอไม่อยากบอกให้ผมรู้สึกแย่แต่ผมก็ไม่โกรธเธอหรอกเธอแค่โชคร้ายที่มาคบกับผมแล้วเมื่อวานหมอก็เข้ามาหาผมเขาเศร้ามากและไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอะไรก่อนเขาบอกว่าทำทุกอย่างหมดแล้วแต่มันไม่ช่วยผมเลยผมกำลังจะตายและอีกไม่กี่วันผมจะอยู่ในอาการโคม่าและไม่ตื่นขึ้นมาอีกหมอเสียใจกับผมมากจริงๆคืนนั้นผมนอนไม่หลับผมเอาแต่คิดในที่สุดก็เข้าใจว่าหลังจากที่ผมเปลี่ยนหน้าผมก็กลายเป็นคนใหม่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าอะไรที่ฆ่าผมมันคือความเห็นแก่ตัวและความร่ำรวยซึ่งผมเรียกมันว่าความโชคดีคนหลายคนต้องเจ็บเพราะว่าผมแต่ผมก็เอาแต่คิดถึงตัวเองและมีความสุขเมื่อคนอื่นเป็นทุกข์

ในตอนเช้าตรู่ผมนึกถึงคำพูดภรรยาของสามีที่ตายเพราะผมอีกไม่นานเธอจะเข้าใจเองว่าต้องทำอะไรแล้วผมรู้แล้วว่าคุณกำลังดูอยู่แปลว่าผมจากไปแล้วความปรารถนาสุดท้ายของผมคือการเป็นผู้บริจาคและมอบอวัยวะให้กับคนที่เอาไปใช้ประโยชน์ได้ผมเซ็นต์เอกสารที่แจ้งว่าไตของผมจะมอบให้กับผู้หญิงป่วยเป็นโรคมะเร็งตับของผมมอบให้ชายคนหนึ่งและมอบต่อมไทรอยด์ให้กับเด็กน้อยคนหนึ่งดังนั้นจึงเหมือนผมยังใช้ชีวิตอยู่ต่อไปกับคน 3 คนพร้อมๆกันทั้งสามคนในเวลาเดียวกันผมโชคดีมากที่มีเวลาเหลือพอจะทำในสิ่งดีๆให้กับชีวิตตนเองบ้างดูหน้าใหม่ผมสิแล้วจดจำผมไว้แบบนี้เพราะว่าผมเปลี่ยนไปแล้ว  

 บางครั้งแม้แต่เหตุการณ์เล็กๆอาจเปลี่ยนชีวิตได้ตัวเองโชคดีไม่ได้หมายความว่าจะประมาทได้กดติดตามช่องเราด้วยนะกดปุ่มรูปกระดิ่งคุณอาจเจอวีดีโอที่เปลี่ยนชีวิตตัวเองได้นะรักษาตัวแล้วไว้เจอกันครับ