ฉันแก้แค้นแฟนเก่าของฉันโดยการขโมยเงินเขา สมน้ำหน้า!
ไงทุกคนฉันอยากเล่าให้คุณฟังว่าฉันคิดแผนเอาคืนแฟนของฉันยังไงแต่แล้วทุกอย่างเกิดผิดพลาดไปหมดแล้วฉันถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในเมืองใหญ่ที่ทำให้ฉันรู้สึกกลัวสุดๆ ฉันชื่อ “เฮเลน” อายุ 16 ปีแล้วฉันเป็นนักเรียนฉันชอบการเรียนฉันมีเพื่อนมากมายที่โรงเรียนแล้วได้เดทกับแฟนที่ยอดเยี่ยมเป็นเวลา 2 3 เดือนมีอยู่เพียงเรื่องเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดใจนั่นก็คือพ่อแม่ของฉันฐานะไม่ค่อยดีพ่อเสียธุรกิจไป แล้วเราไม่ค่อยมีเงินพอมักจะพูดอยู่เสมอว่าพ่ออยากเริ่มต้นทำธุรกิจใหม่และทุกอย่างจะโอเคแต่ก็ต้องใช้เงินเยอะมันช่างย้อนแย้งจริงๆ เราแทบไม่มีเงินพอในการใช้ชีวิตแล้วมันก็ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเราอย่างมากพ่อกับแม่มักทะเลาะกันเรื่องนี้เสมอพ่อหัวรั้นมากแล้วในที่สุดแม่ก็ทนอีกต่อไปไม่ได้แล้วในที่สุดแม่ก็หย่าพ่อฉันไม่รู้ว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือเปล่าแต่ชีวิตก็ไม่ได้ง่ายขึ้นเลย
ปัญหาก็ยังคงอยู่เหมือนเดิมเราแทบไม่มีเงินแล้วโดยที่ฉันไม่คาดคิดมันจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของฉันเหมือนกัน “แม็ก” และชั้นเพิ่งเริ่มเดทกันแล้วเราก็มีช่วงเวลาโรแมนติกของการเดทกันอย่างไม่รู้จบดูหนังและให้ของขวัญแต่ความจริงก็คือว่าทั้งหมดเหล่านี้เป็นสิ่งที่คุณต้องใช้เงินและฉันไม่ยอมให้ “แม็ก” จ่ายเงินให้ฉันได้ทุกที่ ที่เราไปเพราะมันดูไม่ดีฉันพยายามปิดเรื่องที่ฉันไม่มีเงินกับ “แม็ก” และพยายามหาข้ออ้างหลายครั้งที่เขาโทรหาฉันให้ไปเจอกันที่ร้านกาแฟฉันจะคำนวณในหัวทันทีโอเคฉันจะสั่งกาแฟกับเค้กบวกค่าทิปก็เป็น 15 ดอลลาร์ได้ถ้าเขาชวนไปดูหนังฉันก็จะบอกว่าฉันมีการบ้านต้องทำเยอะมากแล้วเราก็จะกลับบ้านกันและฉันทำอย่างนี้ทุกครั้ง “แม็ก” มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและการไปร้านกาแฟหรือร้านอาหารเป็นเรื่องปกติของเขาถึงจุดหนึ่งฉันก็กลัวว่าเขาจะทิ้งฉันเพราะฉันจนเกินไปสำหรับเขาฉัน้วว่าเงินส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเราอย่างไรผ่านพ่อแม่ของฉันและฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับฉัน
ทุกครั้งที่ฉันต้องยกเลิกบางอย่างเพราะฉันไม่มีเงิน “แม็ก” จะผิดหวังมากยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากและเขาก็หาผู้หญิงใหม่ได้ไม่ยากและนั่นทำให้ฉันหึงแต่ฉันไม่ได้แค่กังวลไปเองผู้หญิงคนอื่นๆก็สนใจเขาอยู่เสมอและเราก็เถียงกันในเรื่องนี้ด้วยฉันเริ่มสังเกตเห็นว่าความสัมพันธ์ของเราแย่ลงเรื่อยๆและไม่มีอะไรที่ฉันจะทำได้และในไม่ช้า “แม็ก” ก็เบื่อหน่ายกับการที่ฉันปฏิเสธที่จะใช้เวลาร่วมกันครูของเราบอกว่าชั้นเรียนของเรามีโอกาสได้ไปนิวยอร์กหลายวันมันเป็นข่าวที่น่าทึ่งลองนึกภาพว่ามันจะเจ๋งขนาดไหนที่จะได้ไปด้วยกันและมีช่วงเวลาที่ดีเราทั้งคู่กระตือรือล้นและพูดคุยกันทั้งวัน “แม็ก” บอกว่ามันเป็นการเดินทางในฝันและเราต้องไปแน่นอนฉันก็กระตือรือร้นมากเธอเรื่องนี้เช่นกันแต่ฉันรู้ว่าเมื่อฉันขอเงินจากแม่จะได้รับคำตอบที่ฉันไม่ชอบแน่และมันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นฉันต้องใช้ประมาณ 200 ดอลลาร์สำหรับการเดินทางทั้งหมดแต่จำนวนมากเกินไปสำหรับแม่และแม่บอกว่าน่าเสียดายที่ฉันจะต้องอยู่บ้าน
ในตอนนั้นฉันผิดหวังแต่ฉันก็เศร้ามากขึ้นหลังจากคุยกับ “แม็ก” ฉันต้องแก้ตัวอีกครั้งแต่เขาคาดหวังมากในการเดินทางครั้งนี้และฉันก็ทำลายความฝันของเขานั่นคือการสนทนาครั้งสุดท้ายของเราเขาบอกว่าไม่ต้องการความสัมพันธ์ถ้าเราใช้เวลาร่วมกันไม่ได้นะเราก็เลิกกันตอนแรกฉันเสียใจมากแต่แล้วฉันก็เริ่มโกรธมันไม่ยุติธรรมเลยที่เขาทิ้งฉันไปมันไม่ใช่ความผิดของฉันที่ไม่มีเงินจ่ายค่าทริปนั่นมันเงินเยอะเลยนะแต่มีบางอย่างเกิดขึ้นที่โรงเรียนที่ทำให้ฉันโกรธสุดๆ เราเข้าเรียนปกติและฉันนั่งใจลอยแต่แกล้งทำเป็นฟังฉันพยายามเลิกคิดถึง “แม็ก” แต่มันยากพวกเขานั่งอยู่ข้างหน้าฉัน ฉันเห็นเขามองตากับ “ซาร่า” ซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่งของห้องเรียนอยู่ตลอดเวลาพวกเขาพูดคุยและหัวเราะเงียบๆ โอ้เจ้าวายร้ายเราเพิ่งเลิกกันเมื่อวานนี้แล้วเขาก็เริ่มส่งข้อความถึงผู้หญิงคนอื่นแล้วฉันรู้ว่า “ซาร่า” แอบชอบ “แม็ก” มานานแต่ฉันไม่ได้คาดหวังให้เขาตอบกลับเร็วขนาดนี้ในขณะนั้นฉันรู้สึกโกรธมากจึงตัดสินใจแก้แค้นเขา
ในขณะที่ทุกคนเรียนวิชาพละอยู่ฉันแอบเข้าไปในห้องล็อกเกอร์เปิดล็อกเกอร์ของเขาและหยิบพวงกุญแจที่ฉันทำให้เขาออกมาเขาไม่ควรพลาดกับของขวัญชิ้นนี้แต่ฉันเห็นกระเป๋าเงินของเขาคืองี้นะฉันจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ภายใต้สถานการณ์ปกติแล้วตอนนั้นโกรธและฉันก็คิดแผนออกฉันจะขโมยเงินของเขาเพื่อที่ฉันจะได้ไปนิวยอร์กด้วยและทำลายสุดสัปดาห์ของ “แม็ก” กับ “ซาร่า” ฉันเลยเปิดกระเป๋าเงินของเขาหยิบเงินออกมา 200 ดอลลาร์แล้วเดินออกมาอย่างรวดเร็ว “แม็ก” เห็นว่าเงินหายและทั้งชั้นเรียนของเราได้คุยกับครูใหญ่อย่างเคร่งเครียดเขาต้องการให้คนร้ายสารภาพและคืนเงินแต่ฉันยังคงนิ่งเฉยและจะไม่ยอมรับหรอกทุกคนในชั้นเรียนคิดว่าฉันเป็นคนทำพวกเขาคิดว่ามันเป็นวิธีที่ฉันตัดสินใจเอาคืนแฟนของฉันหลังจากที่เราเลิกกันแต่ฉันสร้างข้อแก้ตัวขึ้นฉันไม่ได้อยู่ในวิชาพละเพราะแกล้งทำเป็นปวดท้องแล้วกลับบ้านคุณรู้ไหมว่าอะไรที่ทำให้ฉันเจ็บเขาไม่สังเกตด้วยซ้ำว่าของขวัญของฉันหายไปเพราะงั้นฉันจึงไม่เสียใจในสิ่งที่ฉันได้ทำไปเลยและการสอบสวนของพวกเขาก็หยุดชะงักลงพวกเขาเลยปล่อยฉันไปแต่นั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุดของแผนการของฉัน
ฉันยังคงจะไปทริปและก่อเรื่องฉันคิดว่ามันจะทำให้เขาเสียใจในสิ่งที่เขาทำกับฉันวันเดินทางมาถึงฉันขึ้นรถบัสและตามที่คาดไว้ “แม็ก” ก็นั่งถัดจาก “ซาร่า” คุณควรเห็นหน้าเขาเมื่อเห็นฉันนะมันช่างคุ้มค่าจริงๆ เค้าคิดว่าฉันไม่ได้ไปฉันบอกว่าฉันตัดสินใจที่จะผ่อนคลายหลังจากเลิกกับคนโง่ ปังแต่นั่นเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้นฉันจะคอยติดตาม “แม็ก” และ “ซาร่า” และทำให้สุดสัปดาห์ของพวกเขาเป็นเหมือนนรกและฉันก็ทำฉันอยู่กับพวกเขาตลอดเวลาฉันติดตามพวกเขาไปรอบรอบโฟโต้บอมบ์ภาพถ่ายของพวกเขาสร้างสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจแผนของฉันได้ผลอย่างสมบูรณ์แบบและพวกเขาก็โกรธฉันมากในตอนเย็นเมื่อเราเช็คอินที่โรงแรมฉันได้อยู่ห้องเดียวกับ “ซาร่า” เอาจริงๆ นี่มันเกินไปมากฉันต้องการทำลายวันหยุดสุดสัปดาห์ของพวกเขาและฉันก็ต้องการพักผ่อนเช่นกันและการค้างกับ “ซาร่า” ก็ไม่ได้เป็นไปตามที่คาดไว้เลยเมื่อฉันเปิดกระเป๋าเป้สะพายหลัง “ซาร่า” เห็นพวงกุญแจที่ฉันได้ติดอยู่ที่ด้านในของกระเป๋าของฉันมันเป็นอุบัติเหตุและไม่มีใครควรจะได้เห็นมัน “ซาร่า” สังเกตว่ามันเป็นพวงกุญแจที่ “แม็ก” ใช้มาเป็นเวลานานฉันพยายามคิดหาข้ออ้างว่าเขาคืนให้ฉันตอนเราเลิกกันและฉันบอก “ซาร่า” ว่าอย่าแอบมองของฉันอีกและฉันเดาว่าฉันโกหกได้ไม่น่าเชื่อเท่าไหร่
ในตอนเช้าเมื่อฉันกลับขึ้นรถบัสฉันสังเกตว่าเพื่อนร่วมชั้นทุกคนมองฉันแปลกๆและไม่มีใครอยากคุยกับฉัน “ซาร่า” และ “แม็ก” บอกทุกคนว่าฉันทำอะไรลงไปแล้วตอนนี้สุดสัปดาห์ของฉันกลายเป็นนรกซะเองพวงกุญแจนั่นเป็นข้อพิสูจน์ว่าฉันเป็นคนที่ค้นล๊อกเกอร์ของ “แม็ก” แล้วตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดคือตอนที่ “ซาร่า” มาหาฉันแล้วบอกให้ฉันสนุกกับทริปนี้เพราะเมื่อเรากลับไปโรงเรียนฉันจะต้องเจอปัญหาหนักในขณะนั้นฉันรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปเต็มไปด้วยความอับอายทั้งวันนั้นเราไปตามสถานที่ต่างๆและฉันพยายามที่จะไม่สบตากับเพื่อนร่วมชั้นคนไหนเลยฉันอยู่ที่ท้ายกลุ่มเสมอและในที่สุดฉันก็พลัดหลงกับพวกเขาเราอยู่ที่ไทม์สแควร์มีคนเป็นพันๆ ฉันมองไปรอบๆ เพื่อหาใบหน้าที่คุ้นเคยแต่ฉันไม่เห็นใครเลยฉันกลัวมากฉันไม่มีเบอร์ของครูดังนั้นจึงเริ่มโทรหาเพื่อนร่วมชั้นแต่ไม่มีใครรับสายเลยฉันเดาว่ามันเป็นวิธีที่พวกเขาตัดสินใจลงโทษฉันกับสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปฉันตัดสินใจไปที่โรงแรมและรอพวกเขาอยู่ที่นั่นแต่การทำสิ่งนี้ในเมืองที่ไม่คุ้นเคยนั้นยากมาก
ฉันนั่งรถแท็กซี่ไม่ได้เพราะฉันไม่มีเงินดังนั้นฉันจึงต้องขึ้นรถไฟใต้ดินแล้วมันเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยทำฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับรถไฟใต้ดินในนิวยอร์กแต่ฉันไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้ฉันลงไปที่สถานีดูแผนที่รถไฟใต้ดินและไม่เข้าใจว่าจะไปที่ไหนและไปยังไงตัวอักษรและชื่อต่างๆปนเปกันไปมาในหัวของฉันและฉันอยากร้องไห้มีคนหลายสิบคนผ่านฉันไปแต่ไม่มีใครสนใจคำขอความช่วยเหลือของฉันเลยทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงเสียงแปลกๆหนึ่งในคนไร้บ้านที่ดูบ้าๆ พวกนั้นได้เดินเข้าไปในสถานีเขากำลังเดินมายังทิศทางของฉันพึมพัมและตะโกนด้วยความกลัวฉันกระโดดขึ้นรถไฟที่พึ่งมาถึงแล้วไปยังที่ที่ฉันไม่รู้จักฉันกลัวมากฉันนั่งลงแล้วร้องไห้จากนั้นมีหญิงคนนึงเข้ามาช่วยฉันและเสนอความช่วยเหลือเธออธิบายว่าฉันจะไปที่โรงแรมได้ยังไงฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคนที่อยากช่วยฉันหลังจากสิ่งที่ฉันทำฉันไม่สมควรได้รับการปฏิบัติเช่นนี้เมื่อฉันกลับมาที่ห้องฉันมีเวลามากมายที่จะคิดฉันตัดสินใจสารภาพและขอโทษ “แม็ก” ครั้งต่อไปเมื่อทั้งฉันมารวมกันฉันเรียกทุกคนมาและสารภาพทุกอย่างฉันอายมากฉันสัญญากับ “แม็ก” ว่าฉันจะคืนเงินให้เขาและขอให้เขาไม่ไปแจ้งตำรวจเมื่อเรากลับถึงบ้านจากนิวยอร์กฉันเริ่มมองหางานพิเศษเพื่อหาเงินคืน “แม็ก” และถึงฉันจะทำได้ชื่อเสียงของฉันก็ไม่ได้กลับมาดีขึ้นชั้นโกรธมากแล้วฉันก็ทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันเสียใจในตอนนี้ฉันคิดว่าฉันคงต้องไปโรงเรียนอื่นแล้วเริ่มต้นใหม่มันเป็นบทเรียนสำคัญที่ฉันเรียนรู้ คุณควรดีกับคนอื่นเสมอไม่ว่าคนอื่นจะพูดและทำกับคุณยังไงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของฉันเองแล้วมันจะไม่เกิดขึ้นถ้าฉันไม่อยากเอาคืนแฟนเก่าของฉัน
