ฉันทำเค้กที่เป็นพิษให้แม่เลี้ยงในวันเกิด

ไงหนุ่มๆสาวๆ ทุกคนชื่อของฉันคือ “มอลลี่” ฉันอายุ 14 ปีฉันได้เห็นเรื่องราวมากมายในช่องนี้ที่พูดถึงแม่เลี้ยงแย่ๆที่ทำให้ชีวิตของคนเล่าเรื่องตกอยู่ในความทุกข์ทรมานเรื่องราวของฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ “เรจิน่า” แม่เลี้ยงของฉันและฉันเช่นกันแต่บางอย่างที่ฉันจะเล่าอาจจะทำให้คุณประหลาดใจหรือถึงขั้นตะลึงได้เรื่องของเรื่องก็คือ “เรจิน่า” ต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะความผิดพลาดของฉันและชีวิตของเธอก็ตกอยู่ในอันตรายแต่ฉันไม่ได้อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น อืม…บางทีอาจจะแค่อยากแต่ฉันไม่เคยนึกอยากทำให้เกิดขึ้นจริงๆเลยสาบานได้ “เรจิน่า” เข้ามาในชีวิตฉันเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แล้วก็อย่างที่คุณรู้เราก็แค่เข้ากันไม่ได้พ่อแม่ของฉันหย่ากันและฉันไม่ใช่หนึ่งในเด็กๆที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับการแยกทางของพ่อแม่หลังจากหย่าแล้วฉันอยู่กับพ่อแม่ของฉันเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากฉันคุยกับเธอผ่าน สไกค์ ทุกวันและใช้เวลาทุกสุดสัปดาห์กับแม่แต่แม่เดินไม่ได้แล้วได้แต่ไปไหนมาไหนด้วยรถเข็นและเมื่อแม่กับพ่อของฉันแยกทางกันฉันยังเป็นเด็กดังนั้นเพราะฉันก็เลยตัดสินใจว่าการดูแลฉันเพียงลำพังคงเป็นเรื่องยากเกินไปสำหรับแม่พวกเขาก็เลยตกลงกันว่าให้ฉันอยู่กับพ่อน่าจะดีกว่า

ดังนั้นจึงเป็นเวลานานหลายปีที่ฉันอาศัยอยู่ตามลำพังกับพ่อและนั่นก็เป็นช่วงเวลาที่ดีเลยเราดูการ์ตูนด้วยกันทุกคืนออกไปเที่ยวแถบชนบทและใช้เวลาเดินป่าไปเดินเล่นในส่วนที่เราเล่นนู่นนี่จะเล่นว่าวด้วยกันแล้วพอพ่อสังเกตเห็นว่าฉันสนุกกับกิจกรรมกลางแจ้งแค่ไหนเขาก็สัญญาด้วยว่าเราจะหาสุนัขมาสักตัวแต่แทนที่จะเป็นอย่างนั้นเรากลับได้ “เรจิน่า” มาแทนพ่อของฉันไม่ได้พูดอะไรกับเรื่องแฟนคนนี้เลยเพราะฉะนั้นเมื่อในที่สุดเขาบอกว่ารีจิน่ากับฉันควรจะพบกันได้แล้วฉันก็ไม่อาจทำอะไรกับสถานการณ์เกิดขึ้นได้แล้วพ่อหมั้นกับ “เรจิน่า” แล้วยิ่งกว่านั้น “เรจิน่า” ยังกำลังตั้งท้องตอนนั้นฉันคิดมาตลอดว่าพ่อแต่งงานกับ “เรจิน่า” เพราะเธอท้องฉันมองไม่เห็นว่าจะมีเหตุผลอะไรอีกที่พวกเขาจะต้องอยู่ด้วยกันฉันแน่ใจมากว่าเรจิน่าไม่ใช่คนที่เหมาะกับพ่อของฉันเลยเพราะเธอแตกต่างจากแม่ของฉันโดยสิ้นเชิง “เรจิน่า” เข้าใจได้ทันทีว่าฉันไม่ชอบเธอเมื่อฉันได้ยินว่าพวกเขาจะแต่งงานกันฉันโวยวายกระทืบเท้าแล้ววิ่งหนีเข้าไปอยู่ในห้องของตัวเองฉันไม่ได้คิดเลยว่า “เรจิน่า” พยายามจะเข้ากับฉันและทำให้ฉันชอบเธอเธอเรียนรู้เยอะมากว่าพ่อของฉันและฉันชอบทำอะไรร่วมกันและกระทั่งพยายามจะทำอะไรๆ แทนพ่อเวลาที่เขาไม่อยู่เวลานั้นพ่อของฉันเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งในที่ทำงานแล้วต้องเดินทางไปทำงานของบริษัทบ่อยๆ  

“เรจิน่า”  พยายามทำทุกอย่างที่จะทำได้เพื่อไม่ให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวและเศร้าแต่ฉันก็ไม่พอใจและแค่ขอให้เธอขับรถพาฉันไปที่บ้านของแม่เวลานั้นฉันก็เชื่อด้วยว่าความพยายามทั้งหมดของ “เรจิน่า” ที่จะทำดีกับฉันเป็นแค่เรื่องหลอกลวงอะไรๆเริ่มดีขึ้นนิดหน่อยเมื่อ “ทีน่า” น้องสาวของฉันเกิดมาฉันรักและเอ็นดูแม่หนูน้อยคนนี้มากและยังช่วยดูแลเธอด้วยความเต็มใจอย่างแท้จริงแล้วฉันก็ไม่อยากจะสร้างบรรยากาศที่ไม่เป็นผลดีรอบๆตัวเธอดังนั้นบางครั้งฉันก็เลยเลิกแสดงอาการว่าฉันไม่ชอบ  “เรจิน่า”  มากขนาดไหนและบางทีมันคงทำให้เธอคิดว่าทุกๆอย่างระหว่างเราในตอนนี้เป็นไปด้วยดีแล้วนั่นเป็นสาเหตุที่เมื่อฉันสติแตกไปแล้วบอก “เรจิน่า” ทุกอย่างตามที่คิดใส่หน้าเธอตรงๆและเธอก็ดูช็อคแหลกสลายโดยสิ้นเชิงบอกตรงๆว่าฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าอะไรทำให้ฉันโกรธขนาดนั้นแต่ฉันแค่เจอเรื่องแย่ๆมาฉันขุ่นเคืองมากอยู่ก่อนแล้วนะ “ทีน่า” ก็ยังหลับอยู่ในห้องจึงไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

ฉันบอก “เรจิน่า” ไปว่าเธอไม่มีทางเทียบกับแม่ฉันได้และที่พ่อแต่งงานกับเธอก็แค่เพราะ “ทีน่า” เพราะพ่ออยากมีลูกอีกคนมาตลอด “เรจิน่า” ไม่ได้ตอบอะไรเลยแม้แต่คำเดียวแต่ดูเหมือนว่าเธอจะแอบไปร้องไห้เงียบๆทีหลังและถึงฉันจะรู้ว่าเธอไม่ได้บอกเรื่องที่ฉันทำให้พ่อรู้ความอดทนของเขาก็ระเหยหายไปเหมือนฟองอากาศพอเรียกฉันไปแล้วบอกว่าเราต้องคุยกันอย่างจริงจังรวมถึงเตือนฉันด้วยว่าถ้าฉันเข้ากับแม่เลี้ยงไม่ได้จริงๆพ่อจะส่งฉันไปอยู่กับแม่แล้วก็นะไม่นานมานี้แม่ของฉันเพิ่งแต่งงานใหม่ด้วยเช่นกันดังนั้นคงเป็นเรื่องแปลกสำหรับฉันถ้าต้องอยู่กับแม่และสามีใหม่ของแม่อีกอย่างฉันไม่อยากไปจาก “ทีน่า” คุณคงนึกภาพไม่ออกหรอกว่าเธอน่ารักมากแค่ไหนคราวนี้คุณเข้าใจแล้วสินะว่าทำไมการย้ายออกถึงไม่ใช่ทางเลือกสำหรับฉัน

ฉันสัญญากับพ่อว่าฉันจะหาทางแก้ไขทุกอย่างและไม่นานหลังจากนั้นหน้าต่างแห่งโอกาสก็เปิดออกนั่นคือวันเกิดของ “เรจิน่า” ซึ่งฉันกำลังจะอายุครบ 25 ปีแผนของฉันคือการทำเค้กวันเกิดให้แม่เลี้ยงเป็นเค้กก้อนใหญ่ที่สวยสุดๆก้อนหนึ่งฉันเคยเข้าชั้นเรียนทำอาหารสำหรับเด็ก เพราะฉะนั้นฉันจึงรู้วิธีทำอาหารต่อให้แทบจะไม่เคยทำก็ตามแล้ว  “เรจิน่า”  ก็เป็นพวกชอบทานของหวานเธอจะต้องชอบของขวัญฉันแน่เธอคงจะมีความสุขที่ได้ของขวัญแบบนี้และพ่อของฉันก็จะมีความสุขที่เห็นเธอแฮปปี้ดีและไม่ส่งฉันไปอยู่ที่อื่นอีกวินๆ กันหมดทุกฝ่าย

ฉันไปที่ซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อเลือกซื้อวัตถุดิบทุกอย่างเองและมองหาของเพื่อทำของขวัญสุดพิเศษของฉันฉันต้องใช้ผลไม้ที่มีสีสันสดใสและไม่ธรรมดาฉันจะราดหน้าเค้กด้วยไอซิ่งช็อกโกแลตและตกแต่งด้วยผลไม้ซึ่งดูจะสวยงามน่ากินยิ่งขึ้นเมื่อมีผลไม้ประดับบนนั้นสุดท้ายฉันได้เลือกแก้วมังกรฉันไม่เคยลองกินมาก่อนเหมือนกันแต่ฉันชอบหน้าตาของมันและแล้ววันเกิดของเรตินาก็มาถึงพ่อของฉันบอกเธอไว้ล่วงหน้าแล้วว่าฉันเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้เพราะฉะนั้นเธอเลยไม่ได้เชิญแขกคนอื่นมาเลือกที่จะฉลองวันเกิดกับครอบครัวตัวเองมือทำเป็นไปด้วยดีมากแล้วเรื่องที่หน้าก็ชอบเค๊กของฉันมากจริงๆแล้วยังกินเข้าไปหลายชิ้นแล้วยังโพสต์รูปลง อินสตาแกรม พร้อมคอมเม้นที่บอกด้วยว่าฉันน่ารักและเอาใจใส่เธอแค่ไหนรวมถึงบอกว่าฉันเหมือนลูกสาวคนที่ 2 ของเธอแต่ความชื่นมื่นในครอบครัวกรอบอยู่ได้ไม่นานหลังจากนั้นเราครึ่งชั่วโมง “เรจิน่า” ก็เริ่มรู้สึกไม่ดีผิวหน้าและมือของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วเธอก็เริ่มไอรวมทั้งยังสำลักพ่อของฉันหวาดกลัวมากเพราะเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับ “เรจิน่า” มาก่อน

เราโทรเรียก 911 แล้วรีบนำเธอส่งโรงพยาบาลหลังจากนั้นหมอบอกพ่อฉันว่าถ้าเราไม่เรียกรถพยาบาลในทันทีเรื่องนี้คงต้องลงเอยแบบโศกนาฏกรรมแน่ “เรจิน่า” มีอาการแพ้อะไรบางอย่างอย่างรุนแรงเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอรวมถึงพ่อก็ไม่รู้ด้วยว่าเธอแพ้อาหารหมอถามว่าเธอได้ทานอาหารที่ไม่ปกติหรือผิดสำแดงบ้างไหมเพราะฉันจำไม่ได้แต่ฉันตระหนักได้ทันทีว่านั้นคงเป็นแก้วมังกร “เรจิน่า” กินเข้าไปมากดังนั้นฉันเลยต้องสารภาพเมื่อมองว่าเรื่องนี้เกี่ยวพันกับความเป็นและความตายหลังจากนั้นฉันก็แน่ล่ะว่าต้องเตรียมพร้อมรอรับคำที่บอกให้ฉันรีบย้ายออกไปฉันรู้ว่า “เรจิน่า” จะต้องบอกพ่อว่าฉันจงใจทำให้เธอเป็นแบบนั้นก็แบบฉันเกือบจะฆ่าหล่อนเลยนะฉันคิดว่าเรื่องของฉันคงจะถูกตัดสินเมื่อ “เรจิน่า” และฉันได้คุยกันที่บ้านแต่เธอขอให้ฉันมาเยี่ยมที่โรงพยาบาลทันทีที่ได้รับอนุญาตให้มีญาติมาเยี่ยมได้

ฉันเตรียมตัวเตรียมใจมาพร้อมแล้วไม่ว่ารองรับความอัปยศกล่าวโทษหรือน้ำตาแต่ “เรจิน่า” จับมือฉันแล้วบอกฉันด้วยรอยยิ้มซีเเซียวว่าไม่ต้องกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ความผิดของฉันทั้งเค้กและงานวันเกิดของเธอยอดเยี่ยมมากคุณรู้ไหมวินาทีนั้นฉันถึงได้มอง “เรจิน่า” จากอีกมุมกระทั่งถึงกับร้องไห้ออกมาฉันเห็นอกเห็นใจเธออย่างเหลือล้นและฉันก็ได้รู้ว่าเธอใจดีแค่ไหนและฉันมองเธอผิดไปอย่างไรบ้างจากนั้นฉันจึงขอร้องอย่างจริงจังให้เธอยกโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยทำ

ช่วยบอกฉันทีนะว่าคุณคิดยังไงกับเรื่องนี้ถ้าคุณอาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงหรือพ่อเลี้ยงด้วยเหมือนกันพวกเขาเป็นคนน่ารักหรือพวกคุณไม่อยากให้เขาอยู่ตรงนั้นเลยโปรดบอกฉันในช่อง คอมเม้นต์ และอย่าลืมกด ไลค์ ให้เรื่องราวของฉันด้วยล่ะ