ฉันป่วยตั้งแต่เด็กและกลายเป็นคนดัง
ไงค่ะ ฉันชื่อ “อลิเซีย” คิดว่าฉันอายุเท่าไหร่กันค่ะ 40 50 หรือว่าแก่กว่านั้น คุณเดาผิดแล้วค่ะ ฉันเพิ่ง 17 เอง คุณคงสงสัยว่าเป็นไปได้หรอ ทำไมเด็กหญิงถึงดูเหมือนยายแก่ เรื่องก็คือ ฉันเป็นโรคหายากชื่อโรคชราในเด็ก มันคือโรคที่ทำให้ร่างกายแก่เร็วมากแต่ยังไงมันก็หยุดฉันเป็นสุดยอดฮีโร่ของคนทั้งโลกไม่ได้อยากรู้ไหมต้องทำยังไง มาฟังเรื่องของฉันค่ะเชื่อเถอะทุกอย่างเป็นเรื่องจริงทุกอย่างเริ่มขึ้นตั้งแต่เด็กฉันไม่เหมือนใครตั้งแต่เกิด เพราะความแก่ของฉัน ฉันเล่นกับเด็กคนอื่นหรือว่าเล่นกีฬาไม่ได้เพราะฉันเคลื่อนไหวลำบากเวลาส่วนใหญ่จะอยู่บ้านเราวาดรูปนั้นคืองานอดิเรกของฉันนั้น นานๆเข้าฉันก็วาดเก่งขึ้นฉันเริ่มคิดพลอตแล้วว่าเป็นเรื่องราวเพราะอย่างนั้นฉันถึงเศร้านิดหน่อยที่ไม่เหมือนเด็กคนอื่น ฉันรู้สึกว่าตัวเองลำบากกว่าคนอื่นที่สุขภาพไม่ดีเยอะเลย
ฉันใช้ชีวิตไปเรื่อยๆอย่างนั้นจนวันนึงก็เกิดเรื่องแปลกขึ้นวันหนึ่งฉันเดินอยู่ในห้องวาดนิทานไปอีกเรื่องทันใดนั้นฉันก็อยากทานไอศกรีมมันขายอยู่ในร้านค้าแต่แม่ฉันไม่อยู่ฉันก็รู้ว่าตัวเองไม่ได้กินขนมแน่แล้วฉันอยากทานไอศกรีมราดน้ำเชื่อมเมเปิ้ลมากจนวาดมันออกมา ทันใดนั้นมันก็ตูม!! รูปวาดของฉันโผล่มา และนั่นเป็นไอศกรีมจริงๆ ฉันไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองฉันหยิบมันอย่างระวังและชิม มันเป็นไอศกรีมจริงๆอย่างที่ฉันหวังเลยฉันตัดสินใจทดลองอีกหน่อยเลยวาดโค๊กแก้วใหญ่ฉันอยากให้มันเป็นจริงมากก่อนมันจะตูม!! อีกครั้ง แล้วแก้วโค๊กก็อยู่หน้าฉันสุดยอดเลยฉันใช้เวลาทั้งอาทิตย์ทดลองดูฉันวาดสิ่งต่างๆและหวังให้มันเป็นของจริงและมันก็โผล่มาตรงหน้าฉันทันทีฉันรู้ว่าฉันมีพลังวิเศษอยู่ในตัวฉันต่างจากคนทั่วไปฉันอยากใช้พลังวิเศษทำความดีแต่ยังไม่รู้จะใช้ยังไงวันนึงตอนฉันฝึกใช้พลังใหม่อยู่ก็มีคนมากดกริ่งบ้านมีคนสวมสูทสีดำเข้ามาพวกเค้าคือเจ้าหน้าที่องค์กรลับแห่งหนึ่งเค้ารู้เบื้องหลังหลังของฉันและเสนอฉันเข้าร่วมองค์กรนี้ฉันแปลกใจมากจนไม่รู้จะพูดยังไงฉันอยากเข้าองค์กรนั้นมากเลยแนะนำว่าฉันตกลงแต่หลังจากนั้นฉันกฌรู้ว่าองค์กรลับนั่นอยู่ในโล่ล่องหน
แล้วกำลังต่อสู้กับเหล่าร้ายสุดอันตรายที่ทหารปกติรับมือไม่ไหวพวกเขามีเทคโนโลยีแสนสุดยอดและสายลับสุดเทห์แน่นอนว่ามีพลังพิเศษด้วยฉันพบกับทีมตัวเองสมาชิกแต่ละคนมีรูปลักษณ์ไม่เหมือนใครเลยยกตัวอย่าง “จอร์จ” เป็นโรคมาแฟนซินโดรมเขาต้องพร้อมตัวสูงความยืดตัวได้ตามใจแล้วก็มี “เคท” เราเรียกเธอว่าสาวนางเงือกเธอมีภาวะ zeylanica ความผิดปกติทำให้มีขา 2 ข้างติดกัน “เคท” เดินไม่ได้แต่ว่ายน้ำเหมือนปลาได้แล้วอยู่ใต้น้ำได้นานมาก “มาย” เป็นสมาชิกคนที่ 4 ร่างกายเขามีไฝเต็มไปหมดเข้าดูเหมือนเสือดาวหรือว่าหมาดัลเมเชี่ยนเขามีพลังพิเศษคือพรางตัวได้ทุกที่ ทำให้เค้าได้ฉายาว่า ดัลเมเรี่ยน พวกเราสี่คนหัดใช้พลังในฐานทัพลับพ่อแม่คิดว่าเราไปค่ายรวมเด็กปกติกันเฉยๆพวกเราต้องสวมชุดเพราะเราเป็นฮีโร่ตัวจริง และแล้ววันนึงเราก็ได้ภารกิจจริงๆมาเราเจอคนร้ายอยู่ที่เกาะเล็กๆในมหาสมุทรแปซิฟิกเขามีกองทัพหุ่นยนต์ที่พร้อมจะยึดครองโลกเขาเรียกตัวเองว่าด๊อกเตอร์ “อิฟ” เป็นวายร้ายที่ต้องปราบให้อยู่หมัดมีแต่เราที่ทำได้
พวกเราเลยออกลุยทันทีเรานั่งเครื่องบินลับสุดยอดไปเกาะที่ด๊อกเตอร์ “อิฟ” กบดานอยู่แต่ทันใดนั้นหุ่นยนต์บนเกาะก็เริ่มโจมตีจอมวายร้ายรู้ว่าเราจะมายับยั้งแผนตัวเองกระสุนนัดนึงทำให้เครื่องบินเราตกน้ำเครื่องบินเริ่มโจมอย่างรวดเร็วน้ำไหลทะลักเข้ามาเรื่อยๆ พวกเราเกือบจมแต่ “เคท” สาวนางเงือกก็ลากเรามาที่ชายฝั่งได้เราอยู่บนเกาะของจอมวายร้ายเลยเริ่มออกเดินทางกันเดินเข้าป่าไปยังปราสาทของด๊อกเตอร์ “อิฟ” แต่ก็เจอกองทัพมาโจมตีเพื่อหยุดเราพวกเราเริ่มสู้ด้วยพลังที่มีแต่พวกมันกลับยิ่งเพิ่มจำนวนขึ้น “จอร์จ” ตะโกนบอกหนีไปฉันต้านให้เอง เค้าอาสาสู้กับหุ่นยนต์ “มาย” กับฉันก็ออกวิ่งไปสุดท้ายเราก็ไปถึงประสาทของด๊อกเตอร์ “อิฟ” จนได้ไม่นะที่นั่นมีหุ่นยนต์คุ้มกันแน่นหนามากจนไม่เห็นทางบุกเข้าไปได้เลย แต่แล้ว “มาย” ก็บอกว่าจะย่องเข้าไปหย่อนเชือกลงมาให้ เขาพลางตัวเนียนกับกำแพงล่องหนไปเลยเขาเดินผ่านหน้าหุ่นยนต์เลยนะแต่พวกมันก็ตรวจจับเขาไม่เจอเลยเขาแอบเข้าไปในปราสาทและโยนเชือกลงมาให้ฉันปีนฉันจึงเข้าไปด้วยได้พวกเราเดินเข้าประกาสอันมืดมิดเพื่อหาด๊อกเตอร์ “อิฟ” พวกเราเกือบทำได้แล้ว
ทันใดนั้นที่ทางเดินจุดนึงก็มีกรงหล่นมาแยกชั้นกับ “มาย” จากกันฉันเหลือตัวคนเดียว “มาย” บอกฉันว่าเธอต้องเดินหน้าต่อ เธอต้องหยุดวายร้ายนั้นฉันจึงเดินหาด๊อกเตอร์ “อิฟ” ติดต่อฉันเดินไปถึงชั้นบนสุดของประสาทและเผชิญหน้ากับหุ่นยนต์ป้องกันเหตุร้ายกาจมันคือหุ่นคุ้มครองด๊อกเตอร์ “อิฟ” โดยเฉพาะพวกมันหัวเราะเมื่อเห็นเด็กตัวน้อยตรงหน้าแต่พวกมันไม่รู้พลังพิเศษของฉันด้วยปากกาด้ามเดียวฉันก็วาดทุกอย่างออกมาเพื่อช่วยปราบหุ่นยนต์พวกนี้ อ้อใช่พวกมันคาดไม่ถึงเลย เมื่อปราบหุ่นยนต์ได้ฉันก็เดินข้ามซากควันคลุ้งของพวกมันแล้วเข้าไปยังห้องทดลองหลักและฉันก็พบเขาต่อหน้าฉันด๊อกเตอร์ “อิฟ” เขายิ้มและเอ่ย เธอกล้าหาญมากเลยนะฉันต้องการคนแบบเธออยากเข้าร่วมกองกำลังกับฉันไหมจะให้เธอเป็นนายพลกองทัพเลยเราสองคนจะครองโลกใบนี้ฉันตอบไปว่าไม่มีวันฉันจะสู้เพื่อความยุติธรรมและความดี ด๊อกเตอร์ “อิฟ” หัวเราะชั่วร้ายและตอบกลับงั้นเธอก็ตายซะ
หุ่นยนต์ทุกตัวของด๊อกเตอร์ “อิฟ” พุ่งเข้ามาหาฉันจะรู้ว่าของจะสู้กับพวกมันแทบไม่ทันเลยแต่หุ่นยนต์มีมากเกินไปต้องรีบถอยก่อนเพราะมันจะชนะเหรอจากนั้นฉันก็เห็น “เคท” “มาย” กับ “จอร์จ” อยู่ข้างๆ ทุกคนมาช่วยแล้วเมื่อรวมพลังเราก็เริ่มได้เปรียบเพราะหุ่นยนต์ฉันเห็นด๊อกเตอร์ “อิฟ” หยุดยิ้มเมื่อรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบจอมวายร้ายกดปุ่มที่เปิดประตูลับและหายเข้าไปในประตูนั้นฉันรู้ด๊อกเตอร์ “อิฟ” พยายามจะหนีฉันจะปล่อยเขาไปไม่ได้เราปราบหุ่นยนต์สำเร็จแล้วรีบไล่ตามไปด๊อกเตอร์ “อิฟ” คอยหลบซ่อนอยู่ภายในประสาทแต่เราก็เจอทุกครั้งสุดท้ายแล้วเราก็ต้องเข้าจนมุมไม่มีที่ให้หนีแล้วด๊อกเตอร์ “อิฟ” ทรุดลงที่มุมห้องและเริ่มร้องไห้ออกมาพวกเรามองหน้ากันงงๆหน้ากากที่ปกปิดใบหน้าก็ร่วงหล่นด๊อกเตอร์ “อิฟ” มองพวกเราด้วยรูปลักษณ์ชายชราที่น้ำตาคลออยู่ ตัวจริงเขาเป็นแบบนี้เอง
ด๊อกเตอร์ “อิฟ” บอกว่าตัวเองชื่อ “มาร์ติน” และอายุ 19 ปีเขาเป็นโรคเดียวกับฉันเลยเขาแก่เร็วกว่าปกติ “มาร์ติน” เล่าเรื่องให้ฟังว่าตอนเด็กๆทุกคนล้อเลียนเขาไม่มีใครอยากจะเป็นเพื่อนกับชายชราตัวจิ๋วเขาอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดการสร้างหุ่นคือความตั้งใจเดียวของเขา “มาร์ติน” สร้างหุ่นมากมายและเล่นกับพวกมันวันนึงเค้าโดนกลั่นแกล้งอย่างหนักที่โรงเรียนเขาก็โมโหแล้วตัดสินใจว่าซักวันจะหาทางแก้แค้นเขาทำงานไม่หยุดตั้งกองทัพหุ่นยนต์ชั่วร้ายเพื่อยึดครองโลก “มาร์ติน” อยากทำร้ายทุกคนที่ไม่เหมือนเขา เขากลายเป็นด๊อกเตอร์ “อิฟ”แล้วกบดานบนเกาะเราว่า “มาร์ติน” คือคนแสนเศร้าที่คิดแค้นโลกทั้งใบเขาเหมือนพวกเราแต่ที่ต่างคือเราไม่รู้สึกโดยผลักไสเราตัดสินใจช่วย “มาร์ติน” เพราะลึกๆ แล้วเค้านั้นเปราะบางและใจดีเราพาเขามาด้วยและเข้าสู่องค์กรลับที่นั่นเขาได้ว่าตัวเองพิเศษเขามีพลังพิเศษเป็นอัจฉริยะด้านเทคนิคและเข้าใจความดีได้ “มาร์ติน” รู้ตัวว่าคิดผิดมาเป็นเพื่อนเรากลายเป็นสมาชิกใหม่ของทีมนี้